Monitoring jako narzędzie wspierające działania realizowane w ramach rozpoznania podłoża
Monitoring (od łacińskiego słowa „monitor” – ostrzegający, przypominający) oznacza regularne, systematyczne zbieranie i analizowanie ilościowych danych wybranych wielkości w celu wykrywania zagrożeń, ostrzegania o grożącym niebezpieczeństwie i na ich podstawie wdrażania działań na wypadek przekroczenia wartości alarmowych lub ich zaniechania. Stanowi on „narzędzie” weryfikujące zachowanie się podłoża i/lub konstrukcji geotechnicznych przed, w trakcie i/lub po zakończeniu jej realizacji (PN-EN ISO 18674-1:2015-07E). Stanowi więc integralną część projektowania opartego na tzw. metodzie obserwacyjnej (PN-EN 1997-1:2008). Wykorzystanie oprzyrządowania geotechnicznego jest szczególnie ważne, gdy istnieje wysoki stopień niepewności w odniesieniu do warunków gruntowych, oczekiwanych osiągów i założeń projektowych. Jest zatem jednym z elementów zapewniającym bezpieczeństwo i jakość stawianych obiektów, jak również może okazać się cennym narzędziem w codziennej pracy inżynierów oraz projektantów (zwłaszcza w tematyce związanej z zarządzaniem ryzykiem) i może wzmocnić jakość procesu decyzyjnego.
Monitoring to nie tylko wybór odpowiednich instrumentów, to realizowany krok po kroku proces, który zaczyna się od zdefiniowania problemu, a kończy na jego wdrożeniu i wykorzystaniu uzyskanych danych. Powinien więc być „szyty na miarę”. Każdy kolejny krok tego procesu ma kluczowe znaczenie dla sukcesu lub porażki całego programu.
W referacie przedstawiony zostanie przegląd metod i narzędzi pomiarowych oraz zalecenia do systematycznego i kompleksowego podejścia do planowania programu monitorowania. Szeroki wachlarz dostępnych technik pomiarowych daje obecnie możliwość wyważonego, również pod względem ekonomicznym, doboru metody pomiarowej odpowiedniej do zastanych warunków. Instrumenty pomiarowe ..., są niekiedy źle wykorzystywane... Istnieje niebezpieczeństwo, że mogą być one dyskredytowane z powodu nieuzasadnionego ich użycia. Nie należy więc instalować urządzeń (instrumentów), których użycie nie udzieli nam odpowiedzi na konkretnie postawione sobie pytanie (Ralph B.Peck). Na końcu przedstawiono kilka przykładów użycia sieci obserwacyjnej dla różnych typów konstrukcji lub opisywanych zjawisk.

dr inż. Aleksandra Borecka, Akademia Górniczo-Hutnicza im. S. Staszica w Krakowie
Adiunkt w Katedrze Hydrogeologii i Geologii Inżynierskiej na Wydziale Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska Akademii Górniczo-Hutniczej im. S. Staszica w Krakowie. Kierownik Geotechnicznego Laboratorium Wydziałowego. Zainteresowania naukowe skupia wokół zagadnień związanych z: oceną stanu technicznego i bezpieczeństwa wałów przeciwpowodziowych, budowaniem kompleksowych systemów monitorowania i prognozowania stanu obwałowań przeciwpowodziowych, zarządzaniem kryzysowym w aspekcie zagrożeń powodziowych, a także tematyką związaną z oceną zagrożeń osuwiskowych oraz monitoringiem geotechnicznym prowadzonym na obiektach liniowych i obszarach objętych procesami geodynamicznymi. Jej dorobek obejmuje szereg wystąpień na konferencjach naukowych, oraz publikacji z zakresu tematyki osuwiskowej,  monitorowania stanu obwałowań przeciwpowodziowych, badań nad gruntami zwałowymi.

Rozpoznanie warunków gruntowych na etapie projektowania oraz realizacji inwestycji
W wystąpieniu omówione zostaną rodzaje badań podłoża wykonywane w celu rozpoznania warunków gruntowych przy projektowaniu konstrukcji podziemnych budynków miejskich. Przedstawione będą rodzaje wykorzystywanych badań oraz stawiane wymagania. Prelegent porówna praktyki stosowane w Polsce do zapisów normy Eurokod 7 oraz realizacji światowych. Szczególną uwagę zwróci na interpretację wyników sondowań na dużych głębokościach. Kolejną poruszaną kwestią będzie prowadzenie wykopów w zabudowie miejskiej poniżej poziomu wody gruntowej. Omówione też zostaną zasady prowadzenia nadzoru geotechnicznego nad przebiegiem inwestycji. W jego ramach często istnieje potrzeba korekty rozwiązań konstrukcyjnych, która prawie zawsze dokonywana jest pod dużą presją czasu. Autor przedstawi też możliwości wprowadzania zmian oraz ich konsekwencje z punktu widzenia kosztów budowy i harmonogramów.

dr inż. Marian Łupieżowiec, Politechnika Śląska
Absolwent Politechniki Śląskiej, Wydziału Budownictwa - specjalność: metody komputerowe w mechanice konstrukcji. Od 2004 r. doktor nauk z zakresu budownictwa -  specjalność: geotechnika (PŚ, Wydział Budownictwa, Katedra Geotechniki). Od 2009 r. posiadacz certyfikatu Polskiego Komitetu Geotechniki nr 0223. Z PŚ (Wydział Budownictwa, Katedra Geotechniki i Dróg) związany od 2004 r. Adiunkt.
Od 2001 r. członek PKG (Oddział Śląski) - w latach 2005–2011 skarbnik, a od 2011 r. przewodniczący.
Nadzorca autorski tak w zakresie budownictwa drogowego, jak i kubaturowego, oraz inwestorski - np. w ramach budowy autostrady A1. Twórca badań geotechnicznych oraz projektów i ekspertyz.

Zastosowanie czujników światłowodowych do monitorowania infrastruktury podziemnej
Rozbudowa współczesnych miast bardzo często wiąże się z koniecznością realizacji obiektów podziemnych służących do transportu mediów (rurociągi, kable energetyczne, kable światłowodowe) oraz przemieszczania się pojazdów i ludzi (tunele drogowe, kolejowe, metro). Obiekty te są bardzo odpowiedzialne, a ich uszkodzenie pociągnęłoby za sobą znaczne konsekwencje materialne i społeczne. Analizowane obiekty podlegają oddziaływaniom zmiennym w czasie, również takim, których przewidzenie w trakcie ich realizacji jest bardzo trudne. Zawsze istnieje bowiem prawdopodobieństwo, że dany rurociąg czy tunel zostanie odsłonięty i w jego sąsiedztwie wzniesiony będzie nowy obiekt.
W referacie przedstawione zostaną innowacyjne metody monitorowania podziemnych obiektów liniowych za pomocą światłowodowych czujników rozłożonych (DFOS) wraz z podaniem przykładów takich realizacji.

dr inż. Rafał Sieńko, Politechnika Krakowska
Zawodowo związany z Politechniką Krakowską. Od 10 lat zajmuje się naukowo i praktycznie szeroko pojętym monitorowaniem konstrukcji (SHM – Structural Health Monitoring). Jest autorem lub współautorem ponad 40 publikacji na ten temat. Brał udział w realizacji większości największych systemów monitorowania w Polsce jako autor lub współautor ich projektów (autostrada A1, Stadion Narodowy, Stadion Energa Gdańsk, hala widowiskowo-sportowa Tauron Arena w Krakowie, hala widowiskowo-sportowa Podium w Gliwicach, most im. Jana Pawła II przez Wisłę w Puławach, most Rędziński przez Odrę we Wrocławiu i wiele innych). Specjalizuje się w długoterminowych pomiarach wielkości fizycznych w technologii strunowej i światłowodowej. Posiada uprawnienia budowlane do projektowania i kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności konstrukcyjno-budowlanej. Jest biegłym sądowym przy Sądzie Okręgowym w Krakowie.

Nowatorskie metody formowania obudów wykopów i wzmacniania podłoża – mieszanie wgłębne
W prezentacji przedstawione zostaną nowe technologie formowania elementów z cementogruntu. Umożliwiają one wykonanie obudowy wykopu, wzmocnienie podłoża oraz posadowienie obiektów. Eliminują lub ograniczają również znane mankamenty znane z klasycznych kolumn DSM.

Piotr Rychlewski, Instytut Badawczy Dróg i Mostów
Absolwent Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej – specjalność: mosty i budowle podziemne. Od 1998 r. pracownik Instytutu Badawczego Dróg i Mostów – kierownik Pracowni Inżynierii Geotechnicznej w Zakładzie Geotechniki. Specjalista w dziedzinie szeroko pojętej geoinżynierii: fundamentowania, wzmacniania podłoża, głębokich wykopów i tunelowania.
Autor lub współautor blisko 100 publikacji z tego obszaru. Członek Rady Programowej Inżyniera Budownictwa – największego czasopisma dla inżynierów budowlanych. Członek Kolegium Redakcyjnego Inżynierii i Budownictwa.
Twórca licznych ekspertyz i opinii technicznych dotyczących fundamentowania, w tym posadowienia dużych wieżowców w Warszawie. Uczestnik wielu projektów dotyczących ścian szczelinowych, głębokich wykopów i fundamentów, w tym np. nadzoru naukowego nad wykonaniem posadowienia Stadionu Narodowego w Warszawie. Członek zespołu eksperckiego ds. projektów i realizacji centralnego odcinka II linii metra w Warszawie.
Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego cyklu seminariów „Geotechnika dla Inżynierów”, gromadzącego każdorazowo kilkuset uczestników. Badacz nowych lub nietypowych rodzajów fundamentów.

Panel dyskusyjny: Realizacja głębokich wykopów w warunkach śródmiejskich – problemy i wyzwania
I. Czy zawsze musimy realizować projekty tak ambitne?
II. Dobór technologii – unikajmy przyszłych problemów!
III. Przygotowanie otoczenia placu budowy do rozpoczęcia robót – planowanie monitoringu.
IV. Wzmocnienia obcych posadowień w sąsiedztwie głębokich wykopów – lepiej zapobiegać niż ratować.
V. Co pozostaje po wykonaniu głębokiego wykopu?

dr inż. Jarosław Rybak, Politechnika Wrocławska

Rozpoznanie geotechniczne w silnie zurbanizowanej przestrzeni miast
Silnie zurbanizowane przestrzenie miast to nie tylko widoczne dla wszystkich budynki, ale również stale rozwijająca się infrastruktura podziemna. Wykonywanie w tej przestrzeni badań geotechnicznych w postaci sondowań i wierceń staje się coraz trudniejszym zadaniem. Wymaga nie tylko wielu uzgodnień, pozwoleń i pokonania problemów technicznych w realizacji badań. Rodzi również konieczność podejmowania nowatorskich działań interpretacyjnych przy ograniczonej liczbie pomiarów. W referacie poruszony zostanie przykład takiej sytuacji, gdzie zastosowanie techniki probabilistycznej nie tylko pozwoliło prognozować zmienności cech badanego gruntu, ale również pozwoliło określić zachowania konstrukcji geotechnicznej wykonanej w tym gruncie.

dr inż. Irena Bagińska, Politechnika Wrocławska
Adiunkt w Katedrze Geotechniki, Hydrotechniki, Budownictwa Podziemnego i Wodnego Politechniki Wrocławskiej. Członkini Polskiego Komitetu Geotechnicznego. Zajmuje się tematyką stateczności skarp oraz pomiarami polowymi podłoża gruntowego. Twórczyni analiz interpretacyjnych sondowań statycznych CPTU i SCPTU, opinii oraz projektów realizowanych w ramach jednostki naukowo-badawczej. Posiada uprawnienia budowlane.

W miejskiej dżungli – przykłady realizacji obudów głębokich wykopów z wykorzystaniem grodzic stalowych realizowanych w trudnych warunkach miejskich

Michał Januszewski, ArcelorMittal
Dyrektor działu grodzic w ArcelorMittal. Absolwent Wydziału Budownictwa Politechniki Śląskiej w Gliwicach.

Konsystentna analiza MES zabezpieczenia głębokich wykopów w technologii ścian szczelinowych z uwzględnieniem zarysowania i pełzania betonu
Prezentacja obejmuje dwa problemy związane z analizą MES zabezpieczenia głębokich wykopóww technologii ścian szczelinowych. Problem pierwszy dotyczy wpływu technologii instalacji ścian na zaburzenie stanu naprężeń in-situ w podłożu, co prowadzi do zaburzenia rozkładu sztywności podłoża zanim zacznie być wykonywany wykop. Ten efekt jest na ogół pomijany w większości prowadzonych analiz numerycznych. Rozważany będzie studialny przypadek podłoża zbudowanego z prekonsolidowanych czwartorzędowych glin pylastych z terenu Warszawy. Z kolei problem drugi dotyczy w pełni konsystentnej analizy nieliniowej układu podłoże–konstrukcja, w którym zakładamy, że konstrukcja ścian może podlegać zarysowaniu oraz pełzaniu (wg wskazań EC2). Do opisu zarysowania stosowany jest zmodyfikowany model sprężysto-plastyczny z uszkodzeniami Lee-Fenvesa. To założenie prowadzi do istotnych redukcji wartości momentów zginających w ścianach, podczas gdy różnice wynikowych deformacji nie są istotne.
Prezentacja zostanie uzupełniona wyjaśnieniem teoretycznym na temat tego, dlaczego test DMT daje tak dobre oszacowanie modułów sztywności, w szczególności modułu obciążenia-odciążenia Eur i dlaczego warto go wykonywać.

dr hab. inż. Andrzej Truty, prof. PK. Politechnika Krakowska 
Absolwent Wydziału Inżynierii Sanitarnej i Wodnej Politechniki Krakowskiej. Dyrektor Instytutu Geotechniki na Wydziale Inżynierii Środowiska PK. Współautor oraz główny architekt systemu obliczeniowego ZSoil.

Wodoszczelność zamków grodzic – porównanie wyników obliczeń numerycznych i analitycznych
W referacie przedstawione zostanie porównanie wyników obliczeń, przepływu wody gruntowej przez pojedynczy zamek ścianki szczelnej, uzyskanych w oparciu o numeryczne modelowania 3D oraz w oparciu o zalecenia przedstawione w Polskiej Normie, PN-EN 12063 (Wykonawstwo specjalnych robót geotechnicznych – Ścianki szczelne, 2001). Zdefiniowanie parametru szczelności (oporu na przeciek) ścianki szczelnej i oszacowanie jego wartości pozwoliło na wyznaczenie wydatków metodą analityczną i na porównanie ich z odpowiednimi wynikami obliczeń numerycznych. Obliczenia wykonano w trzech wariantach, w których zakładano, że przepuszczalność zamka jest: - mniejsza, - taka sama, - większa od przepuszczalności otaczającego ściankę gruntu.

dr inż. Eugeniusz Sawicki, Politechnika Wrocławska

Zagadnienia obliczeniowe związane z analizą i projektowaniem głębokich wykopów
Modelowanie i analiza obliczeniowa zagadnienia głębokiego wykopu mogą być wykonywane przy różnych założeniach dotyczących schematu statycznego, warunków początkowych, warunków odpływu i filtracji, czasu realizacji, modeli materiałowych oraz parametrów gruntowych. Prawidłowe przyjęcie tych założeń jest kluczowe w świetle bezpieczeństwa i ekonomii wykonawstwa projektowanej konstrukcji głębokiego wykopu. Dotyczy to również oszacowanie możliwie dokładnego wpływu głębokiego wykopu na konstrukcje znajdujące się w jego otoczeniu. Referat będzie dotyczył przeglądu metod modelowania ze szczególnym uwzględnieniem analiz numerycznych metodą elementów skończonych oraz przyjmowania odpowiednich modeli materiałowych. Zaprezentowane zostaną uwagi dotyczące obliczeń z użyciem metod, które weszły już w standard w ramach dostępnych systemów obliczeniowych oraz bardziej zaawansowanych podejść, które znajdą zastosowanie w przyszłości w miarę rozwoju metod badania charakterystyk materiałowych podłoża gruntowego i implementacji nowych narzędzi obliczeniowych.

dr hab. inż. Marcin Cudny, Politechnika Gdańska 
Absolwent Wydziału Budownictwa Wodnego i Inżynierii Środowiska Politechniki Gdańskiej, Katedra Geotechniki. W latach 1999-2000 i od 2003 r. adiunkt na Wydziale Inżynierii Lądowej i Środowiska Politechniki Gdańskiej - Katedra Geotechniki, Geologii i Budownictwa Wodnego. W międzyczasie pracownik naukowy w Instytucie Geotechniki Uniwersytetu w Stuttgarcie.
Od 1999 r. doktor, a od 2013 r. doktor habilitowany - praca habilitacyjna dotyczyła modelowania konstytutywnego gruntów drobnoziarnistych. Autor wielu artykułów w branżowych czasopismach. Twórca i współtwórca licznych ekspertyz i projektów w zakresie geotechniki, budownictwa morskiego i wodnego, chodzi np. o projekt fundamentu budynku Sea Towers w Gdyni, projekt posadowienia pylonu Mostu Rędzińskiego we Wrocławiu. Były członek zespołu konsultantów naukowych przy budowie tunelu pod Martwą Wisłą w Gdańsku. Od 2004 r. członek Polskiego Komitetu Geotechniki, od 2009 r. Polskiego Komitetu Normalizacyjnego, a od 2016 r. Sekcji Geotechniki i Infrastruktury Podziemnej Polskiej Akademii Nauk.