Wpływ zmian demograficznych i klimatycznych na infrastrukturę podziemną miast
W prezentacji, będącej jedynie przyczynkiem do szerszej dyskusji, wskazano na rolę i możliwości efektywnego funkcjonowania podziemnej infrastruktury sieciowej miast w kontekście zmian demograficznych i klimatycznych. Podjęcie rozważań na temat elementów podziemnego budownictwa pod tym kątem jest wyjątkowo wskazane, gdyż może określić warunki dla przynajmniej częściowego ich dostosowania do zachodzących dynamicznie potrzeb w zakresie funkcjonowania. Prowadzone obecnie analizy rozwiązań wymagają wyłaniania rozwiązań najkorzystniejszych nie tylko z uwagi na koszty ich realizacji, ale także, z uwagi na możliwość przejęcie wód opadowych spowodowanych „powodziami miejskimi”, odprowadzenia zwiększonej ilości ścieków, doprowadzenia większej ilości wody oraz energii i zapewnienia łączności. Pełna analiza wymaga uwzględnienia istniejących budowli podziemnych (jak tunele, przejścia podziemne dla pieszych, podziemne garaże, itp.,), które bardzo często stwarzają trudne do pokonania ograniczenia, a także nowo projektowanych, aby przyjęte rozwiązania infrastruktury sieciowej powodowały jak najmniejsze utrudnienia dla zabudowy przestrzeni podziemnej miast w przyszłości. Wskazane zadania są bardzo trudne, wymagające działań interdyscyplinarnych, stosowania nowoczesnych technologii (w tym bezwykopowych) i wobec dynamiki zmian demograficznych (przyrost liczby ludności zamieszkujących miasta) i klimatycznych (efekty ocieplenia) powinny być rozwiązywane jak najprędzej.
Studiował na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Wrocławskiej w latach 1971–1976. Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w 1982 r., a doktora habilitowanego w 1993 r. Tytuł naukowy profesora nauk technicznych nadano mu w 2003 r. Od 2007 r. pracuje na stanowisku profesora zwyczajnego. Jest promotorem lub opiekunem sześciu obronionych (z wyróżnieniem) prac doktorskich oraz czterech przewodów doktorskich w toku. Wielokrotnie opracowywał recenzje prac na stopień doktora oraz doktora habilitowanego, do tytułu profesora i do godności doktora honoris causa. Jest autorem wielu recenzji wydawniczych monografii i podręczników akademickich, a także dużej liczby artykułów i referatów w czasopismach technicznych i naukowych, w tym w trzech indeksowanych przez Filadelfijski Instytut Informacji Naukowej (Tunnelling and Underground Space Technology, Water Research, Archives of Civil and Mechanical Engieering), a także w takich periodykach zagranicznych jak Journal of Civil Engeneering and Architecture, Water Science czy The Hong Kong Institution of Engineers Transaction. Jest członkiem komitetów redakcyjnych czasopism: Archives of Civil and Mechanical Engineering, Inżynieria Bezwykopowa i Geoinżynieria.
Działalność naukowa profesora jest wysoko oceniania: w 2005 r. został laureatem prestiżowego konkursu Fundacji na rzecz Nauki Polskiej o subsydia profesorskie (edycja: „Mistrz 2005” – temat badawczy: „Strategia przystosowania konstrukcji sieci kanalizacyjnych dla potrzeb miasta przyszłości”). Projekt ten realizował do 2008 r., kiedy został wybrany do pełnienia funkcji Prorektora Politechniki Wrocławskiej ds. Rozwoju.
Uczelniane Kolegium Elektorów wybrało go na rektora Politechniki Wrocławskiej na kadencję 2016–2020. Funkcję tę zaczął pełnić 1 września 2016 r.
Jest autorem lub współautorem 480 prac udokumentowanych w systemie DONA, w tym ponad 170 naukowych prac opublikowanych (z czego 65 o zasięgu międzynarodowym) oraz 290 sprawozdań z badań wykonanych na rzecz gospodarki narodowej (raporty SPR).