dr inż. Florian G. Piechurski, Politechnika Śląska

Od 1 października 1980 r. pracuje jako nauczyciel akademicki na Politechnice Śląskiej, Wydział Inżynierii Środowiska i Energetyki, jako asystent, adiunkt i obecnie jako docent. Posiada uprawnienia do projektowania i kierowania robotami budowlanymi w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych bez ograniczeń. Jako organizator i sekretarz naukowy działał w zakresie: 11 sympozjów naukowo-technicznych „Nowe technologie w sieciach i instalacjach wod-kan” (w 1994, 1996, 2000, 2002, 2004, 2006, 2008, 2010, 2012) na Politechnice Śląskiej, 10 sympozjów naukowo-technicznych (w 1997, 1999, 2001, 2003, 2005, 2007, 2009, 2011) „Instalacje Basenów” na Politechnice Śląskiej. Jest autorem i współautorem 400 publikacji naukowych i technicznych, promotorem 120 prac dyplomowych magisterskich oraz 160 prac dyplomowych inżynierskich. Współpracował w ramach 64 projektów instalacji basenowych w zakresie instalacji wody basenowej i wentylacji, 124 projektów instalacji wod-kan oraz 68 projektów sieci wodociągowej i kanalizacyjnej.
Był opiekunem merytorycznym konferencji: „Straty wody w systemach wodociągowych” (2009–2015), „Projektowanie oraz budowa sieci i przyłączy wodociągowo-kanalizacyjnych” (2011), „Bezwykopowe technologie renowacji oraz budowy sieci wodociągowych i kanalizacyjnych” (2012), członkiem rady programowej IX konferencji naukowo-technicznej „Monitoring Automatyzacja Eksploatacja w Inżynierii Środowiska” oraz członkiem rady naukowej i programowej w XV Sympozjum „HYDROPREZENTACJE”.
Prywatnie jest mężem Aliny, ojcem Pauliny i Małgorzaty, dziadkiem Amelki, Olafa i Bartosza. Lubi pływać – głównie w wodach otwartych, ciepłych morzach, jest ratownikiem wodnym WOPR i sternikiem motorowodnym. Jest również instruktorem koszykówki, był asystentem trenera II-ligowej drużyny koszykówki kobiet AZS Gliwice. Lubi podróże i poznawanie historii różnych krajów.

Możliwości wykorzystania rowów do obniżenia uciążliwości podtopień

Do hamowania odpływu wody służą różne urządzenia techniczne. Wybierając między nimi, trzeba uwzględnić następujące czynniki:
– czy istnieje potrzeba regulowania poziomu wody? W wielu przypadkach najlepsze jest rozwiązanie najprostsze – piętrzenie stałe, nie wymagające obsługi. Niekiedy jednak, gdy przy zastosowaniu urządzeń chcemy np. naśladować naturalną dynamikę poziomu wody, regulacja poziomu piętrzenia (praca zastawką) jest konieczna i trzeba wybrać odpowiednie rozwiązania techniczne,
– w jakich warunkach hydrologicznych (najbardziej niekorzystnych) będzie pracować piętrzenie? Jeżeli chcemy zablokować ciek, na którym występuje obfity spływ wód roztopowych, musimy zastosować rozwiązanie, które go wytrzyma,
– ile może kosztować zablokowanie odpływu, jakie materiały są dostępne, jak trwałe ma być piętrzenie? W większości przypadków dobre skutki można osiągnąć nawet niewielkim nakładem środków,
– do jakiego stopnia urządzenie musi być odporne na złośliwe działania ludzkie? Trzeba pamiętać, że niszczenie prostych urządzeń piętrzących i spuszczanie wody nie należy do rzadkości.

Rowy melioracyjne, zgodnie z ustawą – Prawo Wodne melioracje wodne, polegają na regulacji stosunków wodnych w celu polepszenia zdolności produkcyjnych gleby, ułatwienia jej uprawy oraz na ochronie użytków rolnych przed powodzią. Urządzenia melioracji wodnych dzielą się na podstawowe i szczegółowe, co wynika z ich funkcji oraz parametrów. Urządzenia melioracji wodnych podstawowych stanowią własność Skarbu Państwa i są wykonywane oraz eksploatowane na jego koszt. Administrowaniem, utrzymaniem i konserwacją urządzeń melioracji podstawowych oraz cieków naturalnych służących rolnictwu zajmuje się Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych, będący wojewódzką samorządową jednostką budżetową
Rowy przydrożne ciągną się wzdłuż dróg, po jednej lub obu stronach. Zbierają wodę z nawierzchni lub nie dopuszczają do jej zalania wodą deszczową z wyżej położonego terenu. Dlatego ich profil jest nierówny i zmienny, zależny od otoczenia drogi. Są też mocno pochylone – po to, aby dostającą się do nich wodę szybko odprowadzić dalej i nie dopuścić do rozmoknięcia i osłabienia wytrzymałości nasypu drogowego. Dlatego woda znajduje się w nich najczęściej tylko bezpośrednio po deszczu. Z tego samego powodu prawie na całej długości porasta je normalna roślinność lądowa. Rowy te są elementem technicznym drogi i należą do wyposażenia technicznego pasa drogowego Rozdział 1 dział IV Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 43, poz. 430) – zatem nie są rowami, o których mowa w Rozdział 1, Art. 16 pkt 47, Ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne, Dz.U.2020.310). W ujęciu ekologicznym rów przydrożny powinien być tak przygotowany, aby nie odprowadzał wody pełnej zanieczyszczeń komunikacyjnych, lecz ją zatrzymywał.