Fundamentowanie elektrowni wiatrowych lądowych i morskich

Odnawialne źródła energii (OZE) mają istotny udział w spełnianiu zapotrzebowania energetycznego Unii Europejskiej. Bardzo istotny jest wiatr, który wykorzystywany jest do uzyskiwania energii elektrycznej przy użyciu turbin wiatrowych.
Ważną część stanowi projekt posadowienia. W wystąpieniu przedstawiona zostanie charakterystyka posadowienia elektrowni wiatrowych lądowych i morskich.
Dla elektrowni lądowych wyróżniamy 3 główne sposoby posadowienia:
– fundamenty bezpośrednie na gruncie rodzimym,
– grupie pali,
– posadowienie bezpośrednie na podłożu wzmocnionym.
Posadowienie morskich EW to:
– monopale (pojedyncze pale o dużej średnicy),
– fundamenty bezpośrednie (grawitacyjne),
– grupy pali,- pojedyncze kesony (ssące) lub grupy kesonów,
– jako konstrukcje pływające zakotwione w dnie morskim.
Przedstawione zostaną przykładowe, praktyczne rozwiązania różnych sposobów posadowienia.

Ukończył studia w Instytucie Hydrotechniki Politechniki Gdańskiej. Jest doktorem nauk technicznych – stopień został nadany uchwałą Instytutu Hydrotechniki Politechniki Gdańskiej. Tytuł doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie budownictwa − geotechniki, uzyskał na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Gdańskiej. Odbywał staże naukowo-badawcze i zawodowe w Danish Geotechnical Institute, Swedish Geotechnical Institute, Aalborg University i Ghent University. Jest członkiem ISSMFE, European Reginal Technical Committee 3 „Piles”, ERTC 3 oraz rzeczoznawcą NOT w zakresie geotechniki i fundamentowania.
Jest autorem prac naukowo-badawczych dotyczących nośności i osiadań pali fundamentów palowych w złożonych warunkach gruntowych oraz w zakresie stateczności i ochrony zboczy i klifów. Zajmuje się klasycznymi i probabilistycznymi metodami analizy, analityczną oceną pełnej krzywej osiadania dla pali pojedynczych z zastosowaniem funkcji transformacyjnych t-z oraz q-z, oceną stateczności fundamentów palowych z wykorzystaniem badań in situ, szczególnie sondy statycznej CPT, pracami wdrożeniowymi dotyczącymi wzmacniania podstaw pali wielkośrednicowych. Jest również współautorem normy palowej PN-83/B-02482. Współpracował przy opracowaniu „Wytycznych technicznych projektowania pali wielkośrednicowych w obiektach mostowych”, 1993. Prowadzi w ramach NOT szkolenia dotyczące PN-81/B- 03020 oraz PN-83/B-02482. Jego opublikowany dorobek naukowy obejmuje ogółem około 250 prac naukowych, naukowo-badawczych i naukowo-technicznych. Na szczególne podkreślenie zasługuje, wydanie przez Wydawnictwo Naukowe PWN w Warszawie, monografii indywidualnej: „Fundamenty Palowe. Technologie i obliczenia”, Tom 1 i „Fundamenty Palowe. Badania i zastosowania”, Tom 2.