Prelegenci
Oczekujemy na zgłoszenia tematów i streszczeń referatów. Prosimy wysyłać je na adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
prof. zw. dr hab. inż. Jerzy Zwoździak, Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej PIB, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu
Absolwent Wydziału Inżynierii Sanitarnej Politechniki Wrocławskiej (1971–1976). Studia doktorancie odbywał w Instytucie Inżynierii Ochrony Środowiska Politechniki Wrocławskiej (1976–1978). W roku 1979 uzyskał tytuł doktora nauk technicznych (Politechnika Wrocławska), w 1986 r. doktora habilitowanego (Politechnika Wrocławska), a w 1996 r. – profesora.
Posiada bogate doświadczenie zawodowe w zakresie analizy i komercjalizacji rozwiązań innowacyjnych, transferu technologii oraz inwestycji w spółki sektora MŚP (w tym również wyjścia z inwestycji). Od 1978 r. sprawował różne funkcje na Politechnice Wrocławskiej, przechodząc kolejne szczeble kariery naukowej. Przez lata współpracował też z wieloma uczelniami zagranicznymi, zarówno europejskimi, jak i pozaeuropejskimi. W latach 2013–2015 był wiceprezesem Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie.
Od roku 2013 jest związany z Instytutem Meteorologii i Gospodarki Wodnej PIB Warszawa, gdzie pełni funkcję szefa Narodowego Centrum Badań Jakości Powietrza. Zajmuje się m.in. organizacją badań naukowych, współpracą z przemysłem i z zagranicą, prowadząc działalność na rzecz rozwoju kraju.
Posiada umiejętności w zakresie: modelowania procesów przemian w środowisku; modelowania procesów dynamicznych i statycznych; oceny oddziaływania zanieczyszczeń na środowisko przyrodnicze; ekomediacji (zarejestrowany w sądach jako ekomediator); prognozowania stanów.
Zajmuje się również: oceną oddziaływania na środowisko w oparciu o Dyrektywy Unii Europejskiej; opracowywaniem najlepszych dostępnych technik dla zakładów pilotażowych, wdrażających dyrektywę UE w sprawie zintegrowanego zapobiegania i ograniczania zanieczyszczeń; energetyką i strategiami obniżania emisji zanieczyszczeń do atmosfery; odnawialnymi źródłami energii; metodami i technologiami dezodoryzacji w przemyśle i rolnictwie; opracowywaniem sposobów kompleksowej utylizacji odpadów przemysłowych; wdrażaniem skutecznych metod rekultywacji terenów ekologicznie zagrożonych; zarządzaniem i ekonomiką w ochronie środowiska oraz ekologistyką.
Jest autorem lub współautorem 411 publikacji krajowych i zagranicznych, pięciu książek, monografii, pięciu patentów. Pod jego promotorstwem obronionych zostało 20 prac doktorskich.
Bierze udział w realizacji Projektu Grow Green/Horizon 2020 - Demonstrating innovative nature-based solutions in cities (kierownik projektu i wykonawca/2017-2020).
Udział w projektach: dorobek naukowy obejmuje ponad 400 prac opublikowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych lub materiałach konferencyjnych oraz ponad 195 prac niepublikowanych, głównie raportów z badań wykonywanych w ramach projektów KBN, Wspólnoty Europejskiej, międzynarodowych bilateralnych oraz na zlecenie Instytutu Podstaw Inżynierii Środowiska PAN w Zabrzu, Ministerstwa Ochrony Środowiska, i Zasobów Naturalnych i innych podmiotów gospodarczych.
Jakie mamy szanse w walce ze smogiem?
Prowadzone przez różne instytucje od kilkudziesięciu lat badania zanieczyszczeń powietrza w Krakowie wskazują, że mimo następujących w tym okresie zmian ich koncentracji i składu, problem wciąż jest bardzo poważny. Przyjmowane od ponad półwiecza programy poprawy jakości powietrza w Krakowie nie przynoszą oczekiwanej poprawy sytuacji. Do zwiększenia szansy powodzenia kolejnych programów niezbędna byłaby krytyczna ocena poprzednich programów i ich skuteczności (z uwzględnieniem nakładów i efektów, jakie przyniosły). Położenie Krakowa (topografia i warunki meteorologiczne) oraz zabudowa miasta ograniczają skuteczność podejmowanych działań. Istotny jest obecnie wzrost świadomości społecznej zagrożeń zdrowia powodowanych zanieczyszczeniem powietrza w Polsce.
Efektywne działania, mające na celu poprawę jakości powietrza, powinny jako punkt wyjścia przyjąć rzetelne i szczegółowe rozpoznanie istotnych źródeł emisji zanieczyszczeń powietrza. Trzeba wziąć pod uwagę, że znaczenie tych źródeł jest zróżnicowane regionalnie. Wyniki badań cząstek stałych pobranych z powietrza w Krakowie w różnych porach roku oraz materiału emitowanego z różnych źródeł wskazują na zróżnicowane pochodzenie zanieczyszczeń powietrza – ze źródeł naturalnych (wywiewanie materiału glebowego, materiału z dezintegracji roślin i in.) i antropogenicznych (przemysłowe, emisje z silników samochodowych, emisje związane ze spalaniem paliw w domowych instalacjach grzewczych). W powietrzu występują także cząstki aerozoli wtórnych, których rola jest silnie związana z warunkami meteorologicznymi. Znaczenie poszczególnych źródeł jest zróżnicowane sezonowo.
Poprawa jakości powietrza wymaga kompleksowych działań, mających na celu ograniczenie emisji zanieczyszczeń ze wszystkich istotnych źródeł. Podejmowane wybiórcze działania nie mogą przynieść poprawy sytuacji. Skuteczne działania wymagają wprowadzenia odpowiednich regulacji prawnych, determinacji w ich wdrażaniu, weryfikacji istniejących instrumentów zarządzania środowiskiem, podejmowania przedsięwzięć organizacyjnych oraz edukacji z zakresu nauk o środowisku. Przykładem takich działań mogłoby być wycofanie ze sprzedaży węgla niskiej jakości, szczególnie dla odbiorców indywidualnych, pieców niespełniających określonych wymagań. Istotne jest sukcesywne wycofywanie z użytkowania pieców pozaklasowych oraz samochodów o wysokiej emisji cząstek stałych, szczególnie tych, które dopuszczone są do ruchu z naruszeniem przepisów. Ważnym działaniem jest ograniczenie emisji z jednostek przemysłowych i usługowych, szczególnie tych, których emisja nie podlega obecnie kontroli i inwentaryzacji. W obszarach miejskich istotnym jest też ograniczenie emisji z placów budowy lub rozbiórki obiektów, wywiewania z ulic itp.
Aby zwiększyć szanse w walce ze smogiem, konieczne jest także wprowadzanie m.in. energooszczędnych technologii, technologii zwiększających produkcję energii ze źródeł odnawialnych, wykorzystanie ciepła odpadowego.
prof. dr hab. Marek Michalik, Uniwersytet Jagielloński
Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Pracę doktorską i habilitacyjną bronił na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jego zainteresowania naukowe związane są z: mineralogią, petrologią i geochemią - diagenezą skał, przemianami niskotemperaturowych skał, wykorzystaniem surowców odpadowych, wpływem odpadów na środowisko, zanieczyszczeniem atmosfery.
r.pr. Katarzyna Mędraś, LL.M., Ad Rem
Radca prawny, absolwentka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, Deutsche und Europäische Rechtsschule der Rheinischen Fridrich-Whilhelms-Universität, University of Cambridge Institute of Continuing Education Faculty of Law Centre for European and British Legal Studies. Studiowała na Uniwersytecie Concordia w Tallinie oraz na Uniwersytecie Konstanz, gdzie uzyskała stopień LL.M. z zakresu prawa niemieckiego i europejskiego. Ukończyła aplikację radcowską w OIRP w Warszawie. Obecnie jest wpisana na listę radców prawnych, prowadzoną przez OIRP we Wrocławiu, gdzie prowadzi Kancelarię Ad Rem.
W swojej praktyce zawodowej koncentruje się na szeroko pojętym prawie ochrony środowiska, prawie energetycznym, transportowym oraz nieruchomościach. Jest autorem licznych publikacji oraz prowadzi szkolenia w powyższym zakresie.
