Dyrektywy środowiskowe – bariera czy szansa dla rozwoju technologii bezwykopowych niskiej inwazyjności
Obecnie w dobie intensywnej transformacji energetycznej i klimatycznej, technologie o niskim wpływie na środowiskowo stają się fundamentem nowoczesnej infrastruktury liniowej. Metody bezwykopowe, takie jak HDD czy Direct Pipe, umożliwiają budowę sieci podziemnych przy minimalnej ingerencji w krajobraz, glebę i siedliska przyrodnicze. Mimo to, ich zastosowanie w praktyce bywa ograniczane przez sztywne i niejednoznaczne ramy prawne.
Celem pracy było zidentyfikowanie i przeanalizowanie barier prawnych oraz środowiskowych, które utrudniają zastosowanie technologii bezwykopowych na obszarach cennych przyrodniczo – zwłaszcza Natura 2000, torfowiskach i dolinach rzecznych. Analizie poddano wybrane akty prawne UE, w tym dyrektywę siedliskową (92/43/EWG), ramową dyrektywę wodną (2000/60/WE), dyrektywę EIA (2011/92/UE), rozporządzenie taksonomiczne (UE 2020/852) oraz Nature Restoration Law (2023/2195). Przeanalizowano również przypadki kolizji między zapisami (EIA – Environmental Impact Assesment – ocena odziaływania na środowisko) a rzeczywistym wpływem środowiskowym wybranych technologii.
W wyniku pracy wskazano na potrzebę stworzenia dedykowanych wytycznych środowiskowych dla technologii bezwykopowych oraz ich formalnego uznania za techniki preferowane w projektach między innymi liniowych. Zaproponowano również rozpoczęcie prac nad ich ujęciem w systemie BAT (Best Available Techniques), co mogłoby stanowić przełom w procesie decyzyjnym dla inwestycji infrastrukturalnych wrażliwych dla środowiska.
Studia magisterskie ukończył w roku 1990 na Wydziale Wiertniczo-Naftowym AGH. Od 1990 roku jest pracownikiem Wydziału Wiertnictwa, Nafty i Gazu AGH. W roku 2000 uzyskał stopień doktora nauk technicznych, a w roku 2014 stopień doktora habilitowanego na tym samym Wydziale. Obecna dyscyplina naukowa: inżynieria środowiska, górnictwo i energetyka. Główne kierunki działalności naukowej to: technologie bezwykopowe, wiertnictwo, geoinżynieria. Aktualnie jest kierownikiem Katedry Wiertnictwa i Geoinżynierii na WWNiG Akademii Górniczo – Hutniczej im. St. Staszica w Krakowie. W latach 2008-2016 był prodziekanem ds. studiów stacjonarnych. Kierownik studiów podyplomowych „Nowoczesne technologie wykopowej budowy rurociągów”. Autor i współautor ponad 120 publikacji, 100 opinii i opracowań dla przemysłu, promotor blisko 70 prac magisterskich i ponad 50 inżynierskich. Jest zapalonym wędkarzem, byłym sportowcem i koneserem dobrej kuchni.