dr hab. inż. Jadwiga Królikowska, prof. PK, Politechnika Krakowska

Absolwentka Wydziału Inżynierii Sanitarnej i Wodnej Politechniki Krakowskiej. Stopień doktora nauk technicznych otrzymała w 1997 r. na podstawie rozprawy pt. „Niezawodność syfonów kanalizacyjnych”. Stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie inżynierii środowiska uzyskała w 2011 r. na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Krakowskiej na podstawie rozprawy pt. „Niezawodność funkcjonowania i bezpieczeństwa sieci kanalizacyjnej”.
Pracuje na Politechnice Krakowskiej w Katedrze Wodociągów, Kanalizacji i Monitoringu Środowiska. Obszar i zakres jej zainteresowań naukowych obejmuje funkcjonowanie i bezpieczeństwo systemów kanalizacyjnych (konwencjonalnych, niekonwencjonalnych), możliwości jej podniesienia, zagospodarowanie wód opadowych, zmniejszenia negatywnych skutków wód  deszczowych na odbiornik. Efektem zainteresowania zagadnieniami zrównoważonej gospodarki wodami opadowymi był m.in. projekt badawczy, finansowany przez b. KBN, a którego głównym celem była ocena przydatności hydroseparatora, przelewu o zakrzywionej koronie przelewowej i stycznym wlocie do przelewu, do podczyszczania ścieków opadowych.
Jest współautorem m.in. podręcznika pt. „Wody opadowe – odprowadzenie, zagospodarowanie, podczyszczanie i wykorzystanie”, wyróżnionego nagrodą zespołową Rektora Politechniki Krakowskiej I stopnia.

Edukacja w nowoczesnej gospodarce wodami opadowymi

Rola edukacji w nowoczesnej gospodarce wodami opadowymi w mieście jest niezmiernie istotna. W Polsce ciągle jeszcze dominuje XIX-wieczna zasada „końca rury”, polegająca na możliwie szybkim odprowadzeniu wód deszczowych systemem kanalizacyjnym do odbiornika. Takie rozwiązanie nie powinno być działaniem preferowanym, choćby z uwagi na możliwość przeciążenia hydraulicznego sieci kanalizacyjnej i możliwymi niepożądanymi zjawiskami będącymi tego efektem czy nadmiernego obciążenia odbiornika zanieczyszczeniami zawartymi w spływach deszczowych. Z uwagi właśnie na te kwestie niezwykle ważna staje się świadomość, jakimi innymi możliwościami dysponujemy w tym zakresie. Ewolucja działań w nowym, alternatywnym kierunku powiązana powinna być z edukacją w tym zakresie, propagowaniem wiedzy i kształtowaniem świadomości ekologicznej. Dodać należy, iż działania te nie dotyczą jedynie dzieci, jak często jest to błędnie przypisywane tylko do tej grupy wiekowej, ale także dorosłych i emerytów. Powinna ona dotyczyć także zróżnicowanych grup społecznych i zawodowych, w tym urzędników, pracowników przedsiębiorstw wodociągowo-kanalizacyjnych, projektantów czy naukowców.
W trakcie referatu omówione zostaną efekty edukacji, zarówno te już uzyskane, czyli prawie natychmiastowe (jak w przypadku miejskich konkursów czy akcji z dofinansowaniem celowym), ale także te dopiero spodziewane, na które należy jeszcze poczekać. Przegląd działań edukacyjnych poparty będzie licznymi przykładami związanymi z woj. małopolskim.

Zielona infrastruktura na przykładzie Krakowa jako sposób na zagospodarowanie wód opadowych w mieście

W referacie przedstawione zostaną konkretne przykłady zielonej infrastruktury wykorzystywane w Krakowie, takie jak zielone torowiska, zielone dachy, zielone ściany, parki kieszonkowe i linearne oraz inne rozwiązanie, a także korzyści wynikające z jej zastosowania (w tym pomiary termowizyjne). Zaprezentowane będą też wyniki prostej symulacji porównującej typowy wielkopowierzchniowy dach płaski z dachem zielonym oraz zielone i betonowe torowisko w aspekcie odpływu wód opadowych.