dr hab. inż. Tomasz Godlewski, Instytut Techniki Budowlanej; Zakład Konstrukcji Budowlanych i Geotechniki

Od 2001 r. pracownik naukowy zatrudniony w Instytucie Techniki Budowlanej, obecnie w Zakładzie Konstrukcji Budowlanych, Geotechniki i Betonu na stanowisku adiunkta. Pełni funkcję kierownika Pracowni Geotechnicznej i zastępcy kierownika Zakładu. Ukończył studia w specjalności geologia inżynierska oraz studia na kierunku budownictwo. W ITB uzyskał tytuł doktora nauk technicznych w zakresie budownictwa.
Jako pracownik ITB wykonuje ekspertyzy i opracowania dotyczące posadowienia różnych obiektów budowlanych, dokumentacje badań podłoża i projekty geotechniczne oraz prowadzi nadzory geotechniczne na budowach (m.in. jako inspektor nadzoru w zakresie geotechniki dla odcinka zachodniego przy rozbudowie II linii metra w Warszawie).
Jest autorem i współautorem ponad 60 publikacji naukowych dotyczących praktycznych zagadnień geotechnicznych, szczególnie związanych z wykonywaniem i interpretacją badań in situ oraz z ustalaniem parametrów geotechnicznych do projektowania, prezentowanych na konferencjach, sympozjach krajowych i zagranicznych oraz publikowanych w prasie technicznej. Jest także współautorem pierwszego w Polsce poradnika dotyczącego projektowania geotechnicznego wg EC7 (Projektowanie geotechniczne według Eurokodu 7, ITB 2011).
Główną dziedziną jego zainteresowań naukowych jest dokumentowanie warunków podłoża w badaniach polowych i laboratoryjnych, w tym z wykorzystaniem metod sejsmicznych oraz analiza współpracy układu konstrukcja–podłoże do realizacji głębokich wykopów, stacji i tuneli metra.
Działa również jako członek zespołu normalizacyjnego Komitetu Technicznego 254 ds. Geotechniki przy PKN oraz jest delegatem na posiedzeniach komitetów CEN TC250/SC7 (Eurokod 7 Committee) i CEN/TC 341 (Geotechnical Investigation and Testing). Jest także członkiem zarządu Podkomitetu Budownictwa Podziemnego przy PKG.

Złe decyzje a dobre praktyki, czyli praktyczne spojrzenie na problem identyfikacji i oceny ryzyka w projektowaniu geotechnicznym

Wypracowane od ponad 30 lat normy europejskie oraz prace nad ich kolejną generacją, są motywowane nieustaną potrzebą rozwoju i dążeniem ich Autorów do realizacji zamierzeń budowlanych o lepszej, przyjaznej środowisku i wspólnej dla całej UE jakości. Przyjęcie za podstawę w projektowaniu teorii niezawodności i przeniesienie jej metod do norm budowlanych daje nowe możliwości, ale jednocześnie stwarza też szereg zagrożeń i problemów, z którymi przychodzi się zmierzyć.

Nowe pojęcia wykorzystywane w projektowaniu geotechnicznym, takie jak „reliability base design”, metoda obserwacyjna, czy doświadczenie porównywalne wymagają zmiany w sposobie myślenia i szerszego otwarcia na nowe wymagania stawiane geotechnice i budownictwu w Polsce.

Nadal powszechna praktyka do minimalizmu w zakresie liczby badań, a jednocześnie dokładne rozpoznanie podłoża gruntowego, stanowi podstawę podejmowania decyzji o zastosowaniu odpowiedniego w danych warunkach (poprawnego i ekonomicznego) rozwiązania dotyczącego konstrukcji i sposobu posadowienia obiektu. Ten proces decyzyjny obarczony jest zawsze mniejszym lub większym ryzykiem wynikającym z szeregu uwarunkowań ograniczających opis danego zjawiska, czy modelu współpracy konstrukcji z podłożem.

W referacie omówione zostaną przykłady skutków „złych decyzji” związanych z realizacją projektów geotechnicznych dla obiektów budownictwa komunikacyjnego. Jednocześnie wskazane zostaną działania wynikające z „dobrych praktyk”, które pozwoliłyby na uniknięcie opisanych negatywnych zjawisk w zakresie optymalizacji posadawiania obiektów w zróżnicowanych warunkach gruntowo-wodnych.