Projekt, wykonanie i obsługa systemu odwodnienia wgłębnego dla budowy podziemnej stacji kolejowej i tunelu Łódź Fabryczna

W trakcie wystąpienia omówiona zostanie jedna z kluczowych inwestycji ostatnich lat w sektorze kolejowym jest modernizacja linii na szlaku Warszawa–Wrocław. W ramach tego przedsięwzięcia konieczne jest wybudowanie dodatkowego układu połączeń łączących dworzec Łódź Fabryczna z Łodzią Kaliską. Jej częścią stał się podziemny, trzypoziomowy dworzec Łódź Fabryczna. Stacja kolejowa wyposażona w cztery perony i osiem torów została posadowiona na głębokości 16,5 m pod powierzchnią terenu.
W celu umożliwienia realizacji inwestycji konieczne było rozwiązanie problemu hydrogeologicznego, który stanowiły wody pierwszego poziomu czwartorzędowego z naporowym zwierciadłem stabilizującym się około 12 m powyżej projektowanego poziomu dna wykopu. Wymagany dla celów zapewnienia stabilnych warunków wykonania wykopu wydatek odwodnienia w początkowej fazie określono jako równy około 2000 m3/godz. W system odwodnienia wchodził układ 51 studni depresyjnych. Poziom wód gruntowych był monitorowany w sposób ciągły przy pomocy piezometrów podłączonych do rejestratorów danych.

Artur Bieniek, WJ Groundwater sp. z o.o.

Dyrektor zarządzający WJ Groundwater sp. z o.o. Posiada 10-letnie doświadczenie w branży geotechnicznej. Jest absolwentem kierunków budowlanych Akademii Górniczo-Hutniczej oraz The Robert Gordon University w Aberdeen. W latach 2013–2015 kierował projektem odwodnienia na budowie Dworca Łódź Fabryczna.

Zmiany w projektowaniu geotechnicznym według nowej generacji Eurokodów

Od 2010 r. Eurokody formalnie zastąpiły dotychczasowe polskie normy, wymuszając potrzebę ich stosowania w praktyce projektowej. Ich stosowanie szybko upowszechniło się w krajach Unii Europejskiej. Zyskały także sporo uznania poza UE, chociaż poziom implementacji Eurokodów jest różny. Rozwój branży budowlanej i postęp wiedzy technicznej wymusił potrzebę rewizji i aktualizacji tych norm. Dodatkowo proces wdrażania Eurokodów ujawnił wiele braków, często wymagających uzupełnień na szczeblu krajowym lub utrudniających łatwe ich stosowanie. Z tych względów, zgodnie z Mandatem M/515 Komisji Europejskiej, rozpoczęto prace nad drugą generacją Eurokodów, których głównym celem jest ulepszenie norm istniejących oraz rozszerzenie ich zakresu. Zakończenie prac nad nową wersją norm planowane jest na 2021 r., a ich implementacja poprzez przygotowane załączniki krajowe przewidywana jest na lata 2023–2024.
Referat ma na celu przybliżenie obecnego stanu działań normalizacyjnych i zakresu prac prowadzonych nad nową wersją Eurokodu 7, ze szczególnym uwzględnieniem jego nowej części 1, poświęconej wyłącznie zasadom ogólnym projektowania geotechnicznego. W celu pełnego wyjaśnienia problematyki normalizacji przedstawione zostaną istotne kwestie powiązane z wewnętrznymi regulacjami CEN, w tym aspekty związane z niezawodnością i klasami konsekwencji zniszczenia obiektów. Omówione zostaną również nowe elementy, tj. zmiany w zakresie stanów granicznych (rozwinięcie wymagań dla stanu użytkowalności), znormalizowane stosowanie metod numerycznych czy elementy związane z zarządzaniem jakością.

Aktualne potrzeby i wyzwania w projektowaniu geotechnicznym nasypów kolejowych

Obecny intensywny rozwój infrastruktury kolejowej w Polsce jest związany ze znacznym wsparciem finansowym z Unii Europejskiej, szczególnie w zakresie inwestycji obejmujących modernizację linii kolejowych. Wraz z poprawą infrastruktury w krajach, gdzie jest ona gorzej rozwinięta, głównym celem aktualnie podejmowanych działań jest poprawa interoperacyjności europejskiej infrastruktury kolejowej na szczeblu międzynarodowym poprzez harmonizację wymagań, szczególnie przez wprowadzenie europejskich rozporządzeń i wymagań normatywnych w nawiązaniu do dokumentów wewnętrznych. Główne problemy w projektowaniu geotechnicznym nasypów kolejowych mają związek z wymaganiami odnoszącymi się do niezawodności, warunków obciążeń, geometrii, a także zakresu niezbędnego rozpoznania geotechnicznego, aby możliwe było podejmowanie świadomych decyzji w związku z przyjmowanymi rozwiązaniami projektowymi.
W referacie zaprezentowane zostaną główne wymagania związane z projektowaniem geotechnicznym nasypów kolejowych, szczególnie w odniesieniu do ich stateczności oraz zachowania użytkowalności linii w kontekście poprawnie dobranych i wykonanych badań podłoża i podtorza.

Witold Bogusz, Instytut Techniki Budowlanej, Zakład Konstrukcji Budowlanych i Geotechniki

Absolwent budownictwa – specjalność: geotechnika, na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Krakowskiej. Od 2010 r. pracownik Instytutu Techniki Budowlanej (ITB). Twórca ekspertyz, projektów budowlanych i geotechnicznych, a także innych opracowań dotyczących posadowienia obiektów budowlanych, głównie infrastruktury i budownictwa energetycznego. W ramach działalności Zakładu zaangażowany w prace i pełnienie nadzorów na budowach oraz w prace normalizacyjne grup roboczych komitetu CEN/TC250/SC7, zajmujących się ewolucją Eurokodu 7.
Członek Mazowieckiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa. Autor i współautor kilkunastu publikacji naukowych oraz referatów prezentowanych na konferencjach krajowych i zagranicznych.
Główna dziedzina jego zainteresowań to praktyczne aspekty projektowania geotechnicznego, analizy numeryczne współpracy konstrukcji z podłożem z wykorzystaniem MES, posadowienie bezpośrednie i pośrednie obiektów budowlanych, ocena oddziaływania głębokich wykopów na zabudowę sąsiednią, analizy stateczności skarp i nasypów, a także zagadnienia niezawodności i zarządzania ryzykiem w geotechnice.

Geomonitoring. Monitoring podłoża i elementów konstrukcyjnych

Zarówno w Polsce, jak i na świecie infrastruktura komunikacyjna jest nieustannie rozwijana i unowocześniana. Wiąże się to z potrzebą ustanawiania nowych traktów komunikacyjnych, które niejednokrotnie budowane są na terenach odznaczających się niekorzystnymi warunkami geologicznymi oraz geotechnicznymi. Innym problemem są przeszkody terenowe zmuszające inwestorów do planowania i wykonywania przepraw podziemnych i naziemnych, którymi dana droga będzie mogła przebiegać. Przedstawione w referacie sytuacje zwiększają potrzebę instalowania monitoringu, który oprócz zapewnienia bezpieczeństwa użytkowników obiektu w trakcie jego eksploatacji, daje także możliwość ochrony pracowników w trakcie budowy a także uniknięcia nieprzewidzianych zdarzeń mogących skutkować katastrofą.
Monitoring ze względu na rodzaj przestrzeni, w ramach której jest lub będzie prowadzony, można podzielić na monitoring konstrukcji inżynierskich oraz monitoring podłoża. Obie te przestrzenie często się ze sobą zazębiają, a wzajemne oddziaływanie pomiędzy podłożem i konstrukcją staje się wówczas oczywiste. Dla obu tych przestrzeni wydzielono dwie grupy monitoringu: geomonitoring i monitoring meteorologiczny. W obrębie geomonitoringu wyróżniono monitoring geotechniczny, geodezyjny i teledetekcyjny oraz geofizyczny. Dwie pierwsze formy monitoringu prowadzone są zarówno w obrębie konstrukcji, jak i podłoża, a trzeci (geofizyczny) odnosi się głównie do monitoringu podłoża. Wykorzystanie oprzyrządowania geotechnicznego, geodezyjnego czy geofizycznego jako instrumentarium w ramach monitoringu jest szczególnie ważne, gdy istnieje wysoki stopień niepewności w odniesieniu do warunków gruntowych, oczekiwanych wartości i założeń projektowych. Geomonitoring jest zatem jednym z elementów zapewniających bezpieczeństwo i jakość wznoszonych obiektów, jak również może okazać się cennym narzędziem w codziennej pracy inżynierów i projektantów, zwłaszcza w tematyce związanej z zarządzaniem ryzykiem, i wzmocnić jakość procesu decyzyjnego.

dr inż. Aleksandra Borecka, Akademia Górniczo-Hutnicza im. S. Staszica w Krakowie

Adiunkt w Katedrze Hydrogeologii i Geologii Inżynierskiej na Wydziale Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska Akademii Górniczo-Hutniczej im. S. Staszica w Krakowie. Kierownik Geotechnicznego Laboratorium Wydziałowego. Zainteresowania naukowe skupia wokół zagadnień związanych z: oceną stanu technicznego i bezpieczeństwa wałów przeciwpowodziowych, budowaniem kompleksowych systemów monitorowania i prognozowania stanu obwałowań przeciwpowodziowych, zarządzaniem kryzysowym w aspekcie zagrożeń powodziowych, a także tematyką związaną z oceną zagrożeń osuwiskowych oraz monitoringiem geotechnicznym prowadzonym na obiektach liniowych i obszarach objętych procesami geodynamicznymi. Jej dorobek obejmuje szereg wystąpień na konferencjach naukowych, oraz publikacji z zakresu tematyki osuwiskowej, monitorowania stanu obwałowań przeciwpowodziowych, badań nad gruntami zwałowymi.

Warsztaty: Geosyntetyki w nowoczesnym budownictwie infrastrukturalnym

Wytyczne PSG do oceny zgodności geosyntetyków

Celem wystąpienia będzie przedstawienie wytycznych Polskiego Stowarzyszenia Geosyntetycznego do oceny zgodności geosyntetyków dostarczanych na budowę. Rozwój branży geosyntetycznej postępuje znacznie szybciej niż edukacja inżynierów, na których spoczywa obowiązek weryfikacji wyrobów dostarczanych na budowę. PSG proponuje uproszczone procedury oceny zgodności wyrobów geosyntetycznych mające na celu zapewnienie zasad uczciwej konkurencji i bezpieczeństwa budowli infrastrukturalnych. Omówione zostaną wymagania narzucane przez zharmonizowane specyfikacje techniczne oraz zakres deklaracji właściwości użytkowych wystawianych przez producentów geosyntetycznych wyrobów budowlanych.

Jakub Bryk, Polskie Stowarzyszenie Geosyntetyczne

Ukończył studia na Wydziale Inżynierii Lądowej i Środowiska Politechniki Gdańskiej. Posiada 15 lat doświadczenia w pracy z geosyntetykami zdobytego w ramach projektów realizowanych w kraju i za granicą – w Stanach Zjednoczonych, Rumunii, Chinach i Wielkiej Brytanii.
Jego główne zainteresowania zawodowe związane są z geosyntetykami w hydrotechnice i inżynierii środowiska, gruntem zbrojonym w budowlach ziemnych oraz z laboratoryjnymi badaniami geosyntetyków.
Jest czynnym członkiem Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa. Posiada kwalifikacje geologiczne. Jest jednym z założycieli i aktualnym prezydentem Polskiego Stowarzyszenia Geosyntetycznego – polskiego oddziału The International Geosynthetics Society. Na co dzień pełni funkcję dyrektora ds. geosyntetyków i ścian oporowych w Maccaferri Polska sp. z o.o.

Innowacyjne rozwiązania stalowe dla infrastruktury komunikacyjnej i nie tylko

Produkty stalowe są nieodzowne w realizacji wszelkiego typu zadań budowlanych. Na przykładzie projektów krajowych i zagranicznych omówione zostaną trzy z nich. Tłem do przedstawienia kształtowników konstrukcyjnych będzie stabilizacja osuwiska Tęgoborze w Małopolsce. Profile otwarte – profile VU – wykorzystywane do budowy mostów będzie można poznać na przykładzie realizacji mostu kolejowego nad Bugiem oraz mostu drogowego nad Dunajem, łączącego Węgry i Słowację w m. Komarno. Z kolei zastosowanie pali stalowych zostanie omówione w odniesieniu do projektu w Lahti (Finlandia), gdzie na potrzeby konstrukcji mostu zaprojektowano je dla obciążeń około 10 000 kN (na nich zainstalowane zostaną płyty jezdni).

Aleksandra Burska, SSAB

Absolwentka Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Doświadczenie zawodowe zdobywała w firmie ArcelorMittal w latach 1997–2014, gdzie jako Key Account Manager była zaangażowana w projekty infrastrukturalne w zakresie blach, blach powlekanych, profili i grodzic. W firmie SSAB jest zatrudniona od roku 2014 – obecnie na stanowisku Regional Sales Manager i również zajmuje się projektami infrastrukturalnymi (w zakresie pali stalowych i profili).

Warsztaty: Geosyntetyki w nowoczesnym budownictwie infrastrukturalnym

Wprowadzenie – rodzaje i funkcje geosyntetyków

Geosyntetyki cieszą się w ostatnich latach niebywałą popularnością. Stanowią obecnie jedną z najszybciej rozwijających się grup wyrobów znajdujących szerokie zastosowanie w budownictwie i inżynierii środowiska. Powszechność ich wykorzystywania mogłaby świadczyć o tym, że dogłębnie poznano już zalety geosyntetyków i nauczono się je efektywnie stosować. Niestety, praktyka dowodzi, że jest inaczej. Pomimo iż problematyka dotycząca geosyntetyków jest już dość głęboko zakorzeniona w polskim środowisku inżynierskim, widoczna jest istotna potrzeba usystematyzowana tej wiedzy, przede wszystkim ze względu na zauważalne luki w podstawach dot. m.in. rozróżniania rodzajów geosyntetyków, jak również definiowania ich funkcji i właściwości funkcjonalnych.
W trakcie referatu wprowadzającego do Warsztatów pt. „Geosyntetyki w nowoczesnym budownictwie infrastrukturalnym” omówione zostaną podstawowe zagadnienia dotyczące tej problematyki, a wśród nich: podstawowe definicje, klasyfikacja, funkcje i właściwości geosyntetyków.

Dobór zbrojenia geosyntetycznego

Prawidłowe zaprojektowanie konstrukcji z gruntu zbrojonego geosyntetykami wymaga szczegółowych informacji dotyczących zbrojenia. Należą do nich przede wszystkim: wytrzymałość geosyntetyku na rozciąganie z uwzględnieniem pełzania w okresie projektowym, wpływ uszkodzeń w trakcie wbudowania zbrojenia i zagęszczania gruntu, wpływ oddziaływań środowiskowych oraz wpływ rodzaju polimeru, sposobu produkcji geosyntetyku i ekstrapolacji wyników badań.
W trakcie wystąpienia zostaną omówione ww. aspekty dotyczące doboru zbrojenia geosyntetycznego, jak również schematy zniszczenia konstrukcji z gruntu zbrojonego. Zasadniczo analiza stateczności konstrukcji jest podzielona na dwie części – analizę stateczności zewnętrznej oraz analizę stateczności wewnętrznej. Pierwsza prowadzi do ustalenia minimalnej długości zbrojenia, wykluczającej możliwość poślizgu, utraty nośności podłoża, wywrócenia i utraty stateczności konstrukcji jako całości. W wyniku analizy stateczności wewnętrznej konstrukcji z gruntu zbrojnego geosyntetykami określa się: wymaganą długoterminową wytrzymałość, rozstaw i długość zbrojenia, które gwarantują zachowanie integralności konstrukcji i bezpieczną współpracę zbrojenia i gruntu w projektowanym okresie użytkowalności.

dr inż. Angelika Duszyńska, Politechnika Gdańska

Absolwentka kierunku Budownictwo Wodne Wydziału Hydrotechniki Politechniki Gdańskiej. W 2002 r. uzyskała tytuł doktora nauk technicznych w dziedzinie geotechniki. Obecnie jest nauczycielem akademickim i zastępcą kierownika Katedry Geotechniki, Geologii i Budownictwa Morskiego na Wydziale Inżynierii Lądowej i Środowiska Politechniki Gdańskiej. Prowadzi zajęcia z takich przedmiotów, jak: geoinżynieria, geotechnika, budowle ziemne i wzmacnianie podłoża, geosyntetyki w budownictwie. Od ponad 20 lat prowadzi badania laboratoryjne geotekstyliów i wyrobów pokrewnych.
Jest wykonawcą trzech projektów naukowo-badawczych realizowanych z funduszy krajowych i europejskich. Jako autorka lub współautorka uczestniczyła w powstaniu: czterech książek nt. zastosowań geosyntetyków, ponad 70 artykułów naukowo-technicznych i referatów (w języku polskim i angielskim), jak również ponad 150 niepublikowanych opracowań naukowo-badawczych, projektów i ekspertyz z zakresu geotechniki.
Pełni funkcję  członka Polskiego Komitetu Normalizacyjnego KT 142 ds. geosyntetyków. Jest też członkiem International Society of Soil Mechanics and Foundation Engineering, International Geosynthetics Society i Zarządu Polskiego Stowarzyszenia Geosyntetycznego oraz wiceprzewodniczącą Oddziału Gdańskiego Polskiego Komitetu Geotechniki.

Ściany oporowe z gruntu zbrojonego w obiektach inżynierskich

W referacie omówione zostanie zagadnienie projektowania ścian oporowych, które zgodnie z rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie, sklasyfikowane są jako obiekty inżynierskie, które muszą być projektowane przez uprawnionych projektantów ze specjalnością mostową.

dr inż. Remigiusz Duszyński, MACCAFERRI POLSKA sp. z o.o.

Absolwent Wydziału Hydrotechniki Politechniki Gdańskiej. W roku 2000 uzyskał stopień doktora nauk technicznych w dziedzinie budownictwo w specjalności geotechnika. Od roku 1999 jest zatrudniony na Politechnice Gdańskiej, początkowo w Katedrze Budownictwa Wodnego i Morskiego, obecnie w katedrze Geotechniki Geologii i Budownictwa Morskiego.
Jego aktywność naukowa, dydaktyczna oraz ekspercka związana jest z budownictwem hydrotechnicznym oraz geotechniką. W latach 2010–2015 zrealizował międzynarodowy projekt badawczy DredgDikes, którego efektem są wytyczne budowy wałów przeciwpowodziowych z wykorzystaniem urobku czerpalnego. Jest autorem czterech monografii, kilkudziesięciu artykułów i ponad 150 projektów i ekspertyz.
W obszarze działalności inżynierskiej zajmuje się przygotowaniem ekspertyz oraz projektów dotyczących posadowienia obiektów w skomplikowanych warunkach geotechnicznych, technologii zabezpieczenia głębokich wykopów, wzmocnienia i zabezpieczenia skarp oraz zboczy, oceny zagrożenia konstrukcji na skutek eksploatacji systemów odwodnienia i wykorzystania ekologicznych technologii w budownictwie. Obecnie jako konsultant branży hydrotechnicznej sprawuje nadzór naukowo-techniczny przy opracowywaniu projektu wykonawczego w ramach przedsięwzięcia pn. „Budowa drogi wodnej łączącej Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską”.
Jest Sekretarzem Oddziału Gdańskiego Polskiego Komitetu Geotechniki, Członkiem Polskiego Stowarzyszenia Geosyntetycznego, International Society for Soil Mechanics and Geotechnical Engineering oraz International Geosynthetics Society.

Mikropale samowiercące jako przykład współpracy podłoże–konstrukcja

Joanna Gliniecka-Konieczna, Minova Ekochem S.A.

Doradca techniczny w dziale sprzedaży pozagórniczej w Minova Ekochem S.A. Absolwentka Wydziału Budownictwa Politechniki Wrocławskiej, specjalizacja: Budownictwo Podziemne i Inżynieria Miejska.

Aktualne potrzeby i wyzwania w projektowaniu geotechnicznym nasypów kolejowych

Obecny intensywny rozwój infrastruktury kolejowej w Polsce jest związany ze znacznym wsparciem finansowym z Unii Europejskiej, szczególnie w zakresie inwestycji obejmujących modernizację linii kolejowych. Wraz z poprawą infrastruktury w krajach, gdzie jest ona gorzej rozwinięta, głównym celem aktualnie podejmowanych działań jest poprawa interoperacyjności europejskiej infrastruktury kolejowej na szczeblu międzynarodowym poprzez harmonizację wymagań, szczególnie przez wprowadzenie europejskich rozporządzeń i wymagań normatywnych w nawiązaniu do dokumentów wewnętrznych. Główne problemy w projektowaniu geotechnicznym nasypów kolejowych mają związek z wymaganiami odnoszącymi się do niezawodności, warunków obciążeń, geometrii, a także zakresu niezbędnego rozpoznania geotechnicznego, aby możliwe było podejmowanie świadomych decyzji w związku z przyjmowanymi rozwiązaniami projektowymi.
W referacie zaprezentowane zostaną główne wymagania związane z projektowaniem geotechnicznym nasypów kolejowych, szczególnie w odniesieniu do ich stateczności oraz zachowania użytkowalności linii w kontekście poprawnie dobranych i wykonanych badań podłoża i podtorza.

dr inż. Tomasz Godlewski, Instytut Techniki Budowlanej; Zakład Konstrukcji Budowlanych i Geotechniki

Od 2001 r. pracownik naukowy zatrudniony w Instytucie Techniki Budowlanej, obecnie w Zakładzie Konstrukcji Budowlanych, Geotechniki i Betonu na stanowisku adiunkta. Pełni funkcję kierownika Pracowni Geotechnicznej i zastępcy kierownika Zakładu. Ukończył studia w specjalności geologia inżynierska oraz studia na kierunku budownictwo. W ITB uzyskał tytuł doktora nauk technicznych w zakresie budownictwa.
Jako pracownik ITB wykonuje ekspertyzy i opracowania dotyczące posadowienia różnych obiektów budowlanych, dokumentacje badań podłoża i projekty geotechniczne oraz prowadzi nadzory geotechniczne na budowach (m.in. jako inspektor nadzoru w zakresie geotechniki dla odcinka zachodniego przy rozbudowie II linii metra w Warszawie).
Jest autorem i współautorem ponad 60 publikacji naukowych dotyczących praktycznych zagadnień geotechnicznych, szczególnie związanych z wykonywaniem i interpretacją badań in situ oraz z ustalaniem parametrów geotechnicznych do projektowania, prezentowanych na konferencjach, sympozjach krajowych i zagranicznych oraz publikowanych w prasie technicznej. Jest także współautorem pierwszego w Polsce poradnika dotyczącego projektowania geotechnicznego wg EC7 (Projektowanie geotechniczne według Eurokodu 7, ITB 2011).
Główną dziedziną jego zainteresowań naukowych jest dokumentowanie warunków podłoża w badaniach polowych i laboratoryjnych, w tym z wykorzystaniem metod sejsmicznych oraz analiza współpracy układu konstrukcja–podłoże do realizacji głębokich wykopów, stacji i tuneli metra.
Działa również jako członek zespołu normalizacyjnego Komitetu Technicznego 254 ds. Geotechniki przy PKN oraz jest delegatem na posiedzeniach komitetów CEN TC250/SC7 (Eurokod 7 Committee) i CEN/TC 341 (Geotechnical Investigation and Testing). Jest także członkiem zarządu Podkomitetu Budownictwa Podziemnego przy PKG.

Pale przemieszczeniowe – praktyczne zastosowania do posadowień konstrukcji

Projektowanie fundamentów palowych jest wciąż bardzo aktualne i atrakcyjne. Obiekty budowlane coraz częściej są wykonywane w złożonych i skomplikowanych warunkach gruntowych, w podłożu uwarstwionym z przewarstwieniem gruntu o małej nośności. W ostatnich latach zastosowano w praktyce wiele różnych technologii. Są to technologie efektywne z punku widzenia nośności, osiadań i ekologii. Do tego typu pali można zaliczyć również pale przemieszczeniowe. Technologie tego rodzaju pozwalają na poprawienie parametrów geotechnicznych w celu bardziej racjonalnego przekazywania obciążeń na podłoże gruntowe i umożliwiają wykonanie pala bez wydobywania gruntu na powierzchnię (często są to namuły, torfy, gytie), który jest uciążliwy w utylizacji.
Wykonywanie pali w takich technologiach ma swoją specyfikę i wymaga dużej ostrożności oraz doświadczenia aby uzyskać zamierzone rezultaty.
W ramach wystąpienia scharakteryzowanych i przedyskutowanych zostanie kilka obiektów zlokalizowanych w rejonie Gdańska, posadowionych w warunkach gruntowych delty Wisły. Są to m.in.: podpory wiaduktów Trasy Sucharskiego w Gdańsku, posadowienie budynku biurowego Rafinerii Gdańskiej, posadowienie nowego budynku Elektroniki na terenie Politechniki Gdańskiej, budynki mieszkalne na Starym Mieście w Gdańsku.
W formie „do dyskusji” zostaną przedstawione problemy związane z technologią, długością pali, średnicą, oceną nośności, osiadań dużych grup palowych.

prof. dr hab. inż. Kazimierz Gwizdała, Profesor Emeritus PG, Politechnika Gdańska

Ukończył studia w Instytucie Hydrotechniki Politechniki Gdańskiej. Jest doktorem nauk technicznych – stopień został nadany uchwałą Instytutu Hydrotechniki Politechniki Gdańskiej. Tytuł doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie budownictwa − geotechniki, uzyskał na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Gdańskiej. Odbywał staże naukowo-badawcze i zawodowe w Danish Geotechnical Institute, Swedish Geotechnical Institute, Aalborg University i Ghent University. Jest członkiem ISSMFE, European Reginal Technical Committee 3 „Piles”, ERTC 3 oraz rzeczoznawcą NOT w zakresie geotechniki i fundamentowania.
Jest autorem prac naukowo-badawczych dotyczących nośności i osiadań pali fundamentów palowych w złożonych warunkach gruntowych oraz w zakresie stateczności i ochrony zboczy i klifów. Zajmuje się klasycznymi i probabilistycznymi metodami analizy, analityczną oceną pełnej krzywej osiadania dla pali pojedynczych z zastosowaniem funkcji transformacyjnych t-z oraz q-z, oceną stateczności fundamentów palowych z wykorzystaniem badań in situ, szczególnie sondy statycznej CPT, pracami wdrożeniowymi dotyczącymi wzmacniania podstaw pali wielkośrednicowych. Jest również współautorem normy palowej PN-83/B-02482. Współpracował przy opracowaniu „Wytycznych technicznych projektowania pali wielkośrednicowych w obiektach mostowych”, 1993. Prowadzi w ramach NOT szkolenia dotyczące PN-81/B- 03020 oraz PN-83/B-02482. Jego opublikowany dorobek naukowy obejmuje ogółem około 250 prac naukowych, naukowo-badawczych i naukowo-technicznych. Na szczególne podkreślenie zasługuje, wydanie przez Wydawnictwo Naukowe PWN w Warszawie, monografii indywidualnej: „Fundamenty Palowe. Technologie i obliczenia”, Tom 1 i „Fundamenty Palowe. Badania i zastosowania”, Tom 2.

Zastosowanie geotechniki w warunkach intensywnej zabudowy miejskiej

Mateusz Hager, Greifbau

W wrześniu 1998 r. ukończył studia wyższe na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej na kierunku budownictwo. W tym samym roku rozpoczął pracę na rzecz przedsiębiorstw budowlanych w zakresie przemysłu petrochemicznego, budownictwa kubaturowego, zarządzania nieruchomościami oraz współkierowania projektami infrastrukturalnymi.
Już od lat specjalizuje się w branży profesjonalnych usług geotechnicznych, nie rezygnując z kierowania robotami budowlanymi czy zarządzania przedsiębiorstwem realizującym fundamentowanie specjalne. Szczególne doświadczenie zdobył w wykonywaniu pali wierconych, iniekcjach cementowych oraz ścianach szczelinowych, jak również w przeprowadzaniu badań jakościowych zrealizowanych prac (próbne obciążenia i ultradźwiękowe badania ciągłości pali). Obecnie jest odpowiedzialny za tworzenie relacji z klientami na rynku usług geotechnicznych, przygotowywanie wstępnych koncepcji projektowych, ofertowanie czy negocjowanie kontraktów.
Od roku 2001 posiada uprawnienia do kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń..

Warsztaty: Geosyntetyki w nowoczesnym budownictwie infrastrukturalnym

1. Aspekty praktyczne – identyfikacja geotekstyliów i wyrobów pokrewnych
2. Odciążenie gruntu z wykorzystaniem geosyntetyków i kruszywa lekkiego

dr inż. Grzegorz Horodecki, Politechnika Gdańska

Absolwent Wydziału Hydrotechniki Politechniki Gdańskiej w specjalności budownictwo wodne. W 1998 r. uzyskał tytuł doktora nauk technicznych w dziedzinie budownictwo w specjalności geotechnika. Od 1988 r. jest zatrudniony w Politechnice Gdańskiej, w Katedrze Geotechniki, Geologii i Budownictwa Morskiego. Posiada Certyfikat Polskiego Komitetu Geotechniki, uprawnienia budowlane bez ograniczeń do projektowania i kierowania robotami budowlanymi w specjalności konstrukcyjno-budowlanej oraz specjalizację techniczno-budowlaną geotechnika, obejmującą projektowanie i kierowanie robotami budowlanymi. Od 2009 r. pełni rolę konsultanta naukowego i eksperta ds. geotechniki Oddziału Gdańskiego GDDKiA. W latach 2013–2014 był głównym specjalistą konsultantem przy budowie Pomorskiej Kolei Metropolitalnej. Od 2013 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą Innova-Geo Grzegorz Horodecki.
Jego aktywność naukowa, dydaktyczna oraz zawodowa i ekspercka związana jest przede wszystkim z geotechniką i hydrotechniką. Jest promotorem wielu prac dyplomowych. Ważniejsze prace naukowe i badawcze prowadzone w większości na podstawie działalności inżynierskiej obejmują tematykę wykopów głębokich i ich oddziaływania na obiekty sąsiednie, wzmocnienia i uzdatnienia podłoża gruntowego, fundamentów konstrukcji wsporczych linii elektroenergetycznych oraz trakcji kolejowej. Jest autorem lub współautorem 36 artykułów oraz około 570 opracowań geotechnicznych, projektów, ekspertyz, analiz i opinii geotechnicznych. Projektuje oraz realizuje nadzory autorskie, naukowe i geotechniczne dla wielu inwestycji w zakresie wyboru sposobu posadowienia i projektowania fundamentów bezpośrednich, wykopów głębokich, ścian i konstrukcji oporowych, fundamentów linii elektroenergetycznych, sieci trakcyjnych kolejowych, wymiany gruntów słabych, nasypów drogowych, gruntu zbrojonego, pali i fundamentów na palach, uszczelnień i wzmacniania podłoża, iniekcji nisko i wysokociśnieniowych, zakotwień gruntowych, zastosowań kruszyw lekkich, zabezpieczania skarp i zboczy, konstrukcji ziemnych lądowych i wodnych z zastosowaniem geosyntetyków, posadawianych na gruntach słabonośnych. Jest autorem innowacyjnych rozwiązań projektowych w zakresie geotechniki.
Pełni funkcję wiceprzewodniczącego Oddziału Gdańskiego Polskiego Komitetu Geotechniki, jest członkiem International Society for Soil Mechanics and Geotechnical Engineering, International Geosynthetics Society, Polskiego Stowarzyszenia Geosyntetycznego.
Brał udział, tj. projektował, nadzorował, prowadził analizy obliczeniowe lub opiniował w zakresie geotechniki – m.in. w przypadku takich inwestycji, jak: stacja A-13 (Centrum) Metra Warszawskiego, Inwestycje „Centrum Sopotu”, Centrum Handlowo-usługowe „Manhattan” w Gdańsku, ABB Zamech w Elblągu – diagnostyka stanu i określenie sposobu naprawy konstrukcji fundamentu obrabiarki Double Gantry w Hali A-20, Sea Towers w Gdyni, Hala Ergo-Arena w Sopocie, DK E7 Węzeł drogowy Elbląg Wschód, Autostrada A-1, A-2, droga S8 w Warszawie, Przebudowa DW nr 224 (węzeł A1 – Stanisławie–Tczew), Obwodnica Południowa Gdańska, Trasa Sucharskiego w Gdańsku, Europejskie Centrum Solidarności w Gdańsku, droga S7 na odcinku Koszwały–Kazimierzowo, Pomorska Kolej Metropolitalna, Terminal Kontenerowy na Ostrowiu Grabowskim w Porcie Szczecin, Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, Zapora czołowa zbiornika retencyjnego „Siedlec” na rzece Cielnica, droga S7 na odc. Miłomłyn–Olsztynek, droga S7 na odcinku Koszwały–Kazimierzowo, droga S6 Słupsk–Gdańsk odc. Słupsk–obwodnica Trójmiasta, Obwodnica Metropolii Trójmiejskiej, obwodnica m. Kościerzyna w ciągu DK20, droga S7 na odcinku Miłomłyn–Olsztynek, zespół budynków mieszkalno-handlowo-usługowych „Yacht Park” na molo rybackim w Gdyni, droga S6 Słupsk–Gdańsk na odcinku Bożepole Wielkie – początek obwodnicy Trójmiasta.

1. Realizacje inwestycji hydrotechnicznych z wykorzystaniem rozwiązań stalowych
2. Realizacje inwestycji z zakresu infrastruktury komunikacyjnej z wykorzystaniem rozwiązań stalowych

W trakcie referatów przedstawione zostaną przykłady rozwiązań stosowanych w konstrukcjach nabrzeży portowych, w hydrotechnice śródlądowej i infrastrukturze towarzyszącej. Omówione zostaną także przyczółki zintegrowane obiektów mostowych z uwzględnieniem zrównoważonego rozwoju.

Michał Januszewski, ArcelorMittal

Dyrektor działu grodzic w ArcelorMittal. Absolwent Wydziału Budownictwa Politechniki Śląskiej w Gliwicach.

Warsztaty: Geosyntetyki w nowoczesnym budownictwie infrastrukturalnym

Stabilizacja gruntów z wykorzystaniem geosiatek

dr inż. Jacek Kawalec, Politechnika Śląska

Absolwent Politechniki Śląskiej w Gliwicach z roku 1994 w dyscyplinie budownictwo. Doktorat z geotechniki obronił w roku 2000, również na Politechnice Śląskiej. Od 1994 r. jest związany z Politechniką Śląską. W 2013 r. ukończył podyplomowe studia z Zarządzania W Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Jest promotorem ponad 30 prac magisterskich oraz projektów inżynierskich.
Równolegle do pracy naukowo-badawczej oraz dydaktycznej na uczelni od początku swojej kariery zawodowej aktywnie działa jako praktyk w obszarze zagadnień geotechnicznych. W swoim dorobku ma kilkuset opracowań specjalistycznych z zakresu geotechniki: raportów badawczych, opinii, ekspertyz, nadzorów. Jest rzeczoznawcą budowlanym Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa w zakresie geotechniki. Posiada również indywidualny certyfikat Polskiego Komitetu Geotechniki. Aktualnie, w kadencji 2017–2020, jest przewodniczącym Śląskiego Oddziału PKG, członkiem rady Śląskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa oraz autorem i współautorem ponad 90 publikacji naukowych.
Dużą część aktywności zawodowej poświęca zastosowaniu geostntetyków w praktyce inżynierskiej. Reprezentuje Polskę jako ekspert w komitetach normalizacyjnych ISO TC221 Geosynthetics oraz CEN TC189 Geosynthetics. Przez dwie kadencje (2012–2014 i 2014–2016) był prezydentem Polskiego Stowarzyszenia Geosyntetycznego, od 2012 jest członkiem zarządu, a aktualnie wiceprezydentem. Jest także przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego Europejskiej Konferencji Geosyntetycznej EuroGeo-7, która odbędzie się w Polsce w roku 2020. Działa też jako członek rady Międzynarodowego Stowarzyszenia Geosyntetcznego IGS (w kadencjach 2014–2018 i 2018–2022) w komitecie ds. edukacji. Jest wykładowcą i prezenterem na wielu międzynarodowych i krajowych konferencjach oraz sympozjach geosyntetycznych na wszystkich kontynentach. W roku 2017 został wybrany przewodniczącym Komitetu Technicznego TC-Stabilization IGS.
Od wielu lat zawodowo związany jest z firmą Tensar International, jednym z globalnych liderów technologii geosyntetycznych. Brał udział we wdrożeniach pionierskich aplikacji geosyntetycznych w Polsce i Europie Centralnej, w tym m.in. uczestniczył w opracowaniu koncepcji zabezpieczeń elementów infrastruktury na obszarze GOP przeciwko oddziaływaniu wpływów górniczych. Jako dyrektor ds. technologii na obszar Europy, Azji, Afryki i Australii firmy Tensar International aktywnie uczestniczy w wielu projektach badawczych i naukowo-badawczych oraz realizacjach praktycznych związanych z wykorzystaniem georusztów w praktyce inżynierskiej.

Wybrane realizacje w Polsce z wykorzystaniem potencjału maszyn wiertniczych Comacchio

Konrad Klimkowski, Tergon sp. z o.o.

Nie tylko larseny…

Obecnie niemal każdy projekt realizowany w zabudowie miejskiej wiąże się z wyzwaniami projektowymi i realizacyjnymi. Bliskie sąsiedztwo budynków oraz infrastruktury podziemnej, ograniczenie drgań i wstrząsów, wysoki poziom wody gruntowej, to tylko niektóre z kluczowych zagadnień wymagających analizy podczas projektowania zabezpieczeń wykopów.
W referacie przedstawione zostaną sposoby zabezpieczania głębokich wykopów w terenach miejskich ze zwróceniem szczególnej uwagi na ochronę i bezpieczeństwo sąsiedniej zabudowy. Przedstawione zostanie, jak ważne jest właściwe zaplanowanie inwestycji już na etapie koncepcji oraz wnikliwe rozpoznanie terenu (zarówno geotechniczne, jak i historyczne) w kontekście analizy głębokich wykopów, pozwalające uniknąć komplikacji na etapie projektowania i realizacji.
Prezentowane technologie na przykładach realizacji Keller Polska niejednokrotnie stanowią alternatywę dla tradycyjnych obudów głębokich wykopów.

Maciej Król, Keller Polska sp. z o.o.

Absolwent Wydziału Budownictwa Lądowego i Wodnego Politechniki Wrocławskiej (specjalność budownictwo podziemne i inżynieria miejska). Laureat nagrody Polskiego Komitetu Geotechniki za pracę pt. „Oszacowanie bezpieczeństwa fundamentu bezpośredniego w oparciu o teorię zbiorów losowych”. Zawodowo związany z wrocławskim oddziałem firmy Keller Polska, począwszy od praktyki studenckiej aż do dnia dzisiejszego, gdzie pracuje na stanowisku projektanta. Uczestniczył w wielu projektach i realizacjach inwestycji kubaturowych oraz infrastrukturalnych.

Rozpoznanie złożonego podłoża geotechnicznego rozległej stacji energetycznej

W ramach wystąpienia przedstawiony zostanie charakterystycznie uproszczony stopień rozpoznania geotechnicznego podłoża rozległego obiektu energetycznego zlokalizowanego w skomplikowanych warunkach gruntowo-wodnych. W przypadku omawianego obiektu wieloetapowe badania geologiczne i geotechniczne wykonane zgodnie z formalnymi przepisami na zlecenie uczestników procesu inwestycyjnego nie zostały właściwie zinterpretowane, szczególnie w zakresie charakterystyki warunków hydrogeologicznych. Zaproponowanego poprawnego rozwiązania techniczno-technologicznego zbiornika retencyjnego na wody infiltracyjne nie dostosowano do zmiennych, rzeczywistych warunków wodno-gruntowych. W krótkim okresie użytkowania nastąpiła poważna awaria obiektu i konieczność jego odbudowy. 

prof. dr hab. inż. Maciej K. Kumor, Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy w Bydgoszczy

Nowe wytyczne badania podłoża gruntowego na potrzeby budownictwa drogowego

W referacie zostaną przedstawione informacje o projekcie naukowo-badawczym pt. „Nowoczesne metody rozpoznania podłoża gruntowego w drogownictwie”, który realizowano w ramach programu krajowego RID Rozwój Innowacji Drogowych. Instytucjami finansującymi projekt były: Narodowe Centrum Badań i Rozwoju (NCBiR) oraz Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad (GDDKiA). Projekt realizowało konsorcjum trzech jednostek naukowych: Państwowego Instytutu Geologicznego – Państwowego Instytutu Badawczego, Akademii Górniczo-Hutniczej oraz Politechniki Warszawskiej. W trakcie wystąpienia zostaną zaprezentowane główne efekty rzeczowe projektu, w szczególności wymagania nowych wytycznych badań podłoża gruntowego na potrzeby budownictwa drogowego. Wytyczne stanowią aktualizację wydanej w 1998 r. przez ówczesną Generalną Dyrekcję Dróg Publicznych „Instrukcji badań podłoża gruntowego budowli drogowych i mostowych” (Kłosiński i in., 1998) oraz Zarządzenia Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z roku 2015.

dr Edyta Majer, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy

Geolog inżynierski i środowiskowy. Posiada praktyczne doświadczenie zdobyte w trakcie realizacji licznych projektów i dokumentacji. Autorka wielu opinii, ekspertyz oraz pozycji o charakterze instrukcji, poradników i wytycznych w zakresie składowisk odpadów, terenów zdegradowanych i ich rekultywacji oraz dokumentowania podłoża budowlanego pod inwestycje kubaturowe i infrastrukturalne. Współautorka baz danych i atlasów geologiczno-inżynierskich w skali 1:10 000. Prowadziła badania na składowiskach w Bełchatowie, Tarnowskich Górach, Miasteczku Śląskim, Kozienicach, Adamowie, Iwinach dla największych kopalni i przedsiębiorstw w kraju. Konsultant z zakresu prawa geologicznego i górniczego oraz ochrony środowiska w zakresie składowisk odpadów. W latach 2003–2008 w Instytucie Techniki Budowlanej pełniła funkcje kierownicze w laboratorium, które posiada certyfikat akredytacji Polskiego Centrum Akredytacji. Od roku 2008 pracuje w Państwowym Instytucie Geologicznym – PIB, w latach 2016–2017 jako zastępca dyrektora PIG-PIB. Członek Zarządu Polskiego Komitetu Geologii Inżynierskiej i Środowiska, wiceprezes Stowarzyszenia Instytut Remediacji Terenów Zanieczyszczonych, członek Komisji Technicznej nr 254 Polskiego Komitetu Normalizacyjnego, Członek Komisji Dokumentacji Geologiczno-Inżynierskich przy Ministrze Środowiska.

Siatki do zabezpieczeń skarp i zboczy skalnych – prawdy i półprawdy

Ryszard Odziomek, NECTOR sp. z o.o.

Posiada 20-letnie doświadczenie w wykonawstwie robót hydrotechnicznych oraz drogowych w zakresie zabezpieczania skarp i konstrukcji gabionowych.

1. Elektronizacja Pzp, problem goni problem 
2. PPP – dlaczego wciąż nie może ruszyć?

Żaklina Ossowska, LL.M., Kancelaria Ziembiński & Partnerzy

Doktorantka w Instytucie Nauk Prawnych PAN. Absolwentka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Absolwentka studiów podyplomowych LL.M. na University of Groningen (Holandia) w zakresie International Economic and Business Law. 
Od 2010 r. prawnik w Kancelarii Ziembiński & Partnerzy. Specjalizuje się w zamówieniach publicznych, prowadząc postępowania o udzielenie zamówienia publicznego zarówno z ramienia wykonawców, jak i zamawiających oraz reprezentując klientów przed Krajową Izbą Odwoławczą. Prowadzi szkolenia z zakresu prawa zamówień publicznych. Autorka publikacji z zakresu prawa zamówień publicznych.
Równolegle, od 2016 r., pełni funkcję prezesa zarządu Grupy Doradczej KZP sp. z o.o. – podmiotu, który od wielu lat zajmuje się promowaniem racjonalnej legislacji oraz podnoszeniem świadomości prawnej przedsiębiorców i pracowników podmiotów publicznych, w szczególności w zakresie prawa zamówień publicznych.

dr inż. Wojciech Rędowicz, Politechnika Wrocławska

Badania kontrolne przy realizacji projektów hydrotechnicznych

Realizacja dużych inwestycji infrastrukturalnych wymaga rozbudowanych systemów kontroli jakości robót. Kontrola robót ziemnych, specjalistycznych robót geotechnicznych, modyfikacji podłoża obejmuje zarówno procedury realizowane in-stu, jak i wiele badań wykonywanych w laboratoriach. Wynika to głównie z wymogów planów zapewnienia jakości. Paradoksalnie, olbrzymia liczba badań nie podnosi znacząco jakości realizowanych projektów, bo dla wszystkich stron kontraktu najważniejszy jest sam fakt wykonania badań i ich pozytywny rezultat. Rzadko spotyka się refleksję nad wynikami, a zmiany w projekcie, będące efektem tej refleksji, są praktycznie niewykonalne ze względów kontraktowych.
W prezentacji przedstawione będą pozytywne przykłady modyfikacji technologii prowadzonych robót umożliwionych w oparciu o informacje pozyskane w fazie realizacji kontraktu.

dr inż. Jarosław Rybak, Politechnika Wrocławska

Zastosowanie ciągłych ścian gruntobetonowych w budownictwie hydrotechnicznym i komunikacyjnym

Piotr Rychlewski, Instytut Badawczy Dróg i Mostów

Absolwent Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej – specjalność: mosty i budowle podziemne. Od 1998 r. pracownik Instytutu Badawczego Dróg i Mostów – kierownik Pracowni Inżynierii Geotechnicznej w Zakładzie Geotechniki. Specjalista w dziedzinie szeroko pojętej geoinżynierii: fundamentowania, wzmacniania podłoża, głębokich wykopów i tunelowania.
Autor lub współautor blisko 100 publikacji z tego obszaru. Członek Rady Programowej Inżyniera Budownictwa – największego czasopisma dla inżynierów budowlanych. Członek Kolegium Redakcyjnego Inżynierii i Budownictwa.
Twórca licznych ekspertyz i opinii technicznych dotyczących fundamentowania, w tym posadowienia dużych wieżowców w Warszawie. Uczestnik wielu projektów dotyczących ścian szczelinowych, głębokich wykopów i fundamentów, w tym np. nadzoru naukowego nad wykonaniem posadowienia Stadionu Narodowego w Warszawie. Członek zespołu eksperckiego ds. projektów i realizacji centralnego odcinka II linii metra w Warszawie.
Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego cyklu seminariów „Geotechnika dla Inżynierów”, gromadzącego każdorazowo kilkuset uczestników. Badacz nowych lub nietypowych rodzajów fundamentów.

Pale wykonywane z użyciem aktywnego świdra z głowicą EGP przyszłością fundamentowania

Aleksander Siry, Firma APROFI

Ukończył studia na Wydziale Techniki i Energetyki Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie.
Posiada 20-letnie doświadczenie w wykonawstwie robót fundamentowych. Od 2005 r. jest właścicielem Firmy Aprofi, specjalizującej się w robotach budowlanych z zakresu głębokiego fundamentowania, zabezpieczenia wykopów, stabilizacji osuwisk oraz umacniania wałów przeciwpowodziowych. Od 2008 r. działalność firmy została poszerzona o produkcję osprzętu do maszyn budowlanych.

Geoinżynieria w inwestycjach drogowych – doświadczenia i wyzwania

O jakości szlaków komunikacyjnych decydują m.in.: właściwe rozpoznanie warunków gruntowo-wodnych, wybór odpowiedniej metody wzmacniania i ulepszania podłoża gruntowego, wybór właściwych materiałów do budowy.
Realizacja zaplanowanych na najbliższe lata inwestycji drogowych będzie stanowiła duże wyzwanie dla branży związanej z szeroko pojętą geoinżynierią. Szeroki wachlarz stosowanych technologii przyczynia się do ich modyfikacji i rozwoju.
W prezentacji zostaną wskazane m.in. przykłady inwestycji już zrealizowanych w skomplikowanych warunkach geotechnicznych (doświadczenia), jak również najtrudniejsze (pod kątem geologicznym i technicznym) zadania na najbliższe lata.

Tomasz Skowera, Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad

Stany graniczne nośności i użytkowania w nieliniowej analizie współpracy konstrukcji z podłożem

W pełni nieliniowe modelowanie zachowania się podłoża, przy założeniu, że konstrukcja zachowuje się liniowo-sprężyście, jest jednym z typowych podejść obliczeniowych we współczesnej geotechnice, stosowanym przy rozwiązywaniu złożonych problemów współpracy konstrukcji z podłożem metodą elementów skończonych. Przy takim założeniu dalsza procedura wymiarowania elementów konstrukcji bazuje na wyliczonych wartościach sił przekrojowych odpowiednio skalowanych tzw. współczynnikami obciążenia. Powstaje zatem zasadne pytanie, czy takie podejście jest konserwatywne w kontekście zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa projektowanej konstrukcji. Aby móc odpowiedzieć na to pytanie, wykonano w pełni konsystentną nieliniową analizę kotwionej ściany szczeliniowej o grubości 80 cm zabezpieczającej 17-metrowy wykop. Nieliniowe zachowanie podłoża modelowane jest przy wykorzystaniu modelu Hardening Soil, natomiast konstrukcji żelbetowej przy wykorzystaniu modelu sprężysto-plastycznego z degradacją wzbogaconego o moduł pełzania i starzenia kompatybilnego z EC2.
W prezentacji pokazane będzie, w jaki sposób można analizować rozwarcie rys, bazując na wynikach symulacji MES z wykorzystaniem ww. modelu betonu przy założeniu zgodności odkształceń w samym betonie oraz stali zbrojeniowej. Omówiona zostanie również konsystentna nieliniowa analiza współpracy konstrukcji i podłoża przy założeniu sprężysto-plastycznego zachowania się gruntu oraz zarysowania konstrukcji.

dr hab. inż. Andrzej Truty, prof. PK. Politechnika Krakowska

Absolwent Wydziału Inżynierii Sanitarnej i Wodnej Politechniki Krakowskiej. Dyrektor Instytutu Geotechniki na Wydziale Inżynierii Środowiska PK. Współautor oraz główny architekt systemu obliczeniowego ZSoil.

Warstwa geotechniczna a warstwa geologiczna – problem strefy granicznej

Podłoże budowlane w większości przypadków jest efektem procesów naturalnych, geologicznych. Konsekwencją tego stanu rzeczy bywa przyjmowanie geologicznego układu warstw jako podstawowego, wyjściowego modelu wykorzystywanego w analizach geotechnicznych. Tym samym dominującym elementem modelu geotechnicznego staje się warstwa o wyraźnie zaznaczonych granicach, której wydzielenia dokonano przede wszystkim na podstawie cech litologicznych. Takie podejście należy uznać za dyskusyjne i, w niektórych przypadkach, prowadzące do przyjęcia niewłaściwych wniosków co do możliwości współpracy budowli z podłożem.
Autor prezentacji skupi się na jednym z aspektów tego problemu, związanym z istnieniem strefy przejściowej pomiędzy ośrodkami o różnych właściwościach geotechnicznych. W strefie tej właściwości gruntu nie odpowiadają dokładnie właściwościom warstw przyległych. Zarówno zasięg pionowy tej strefy, jak i wartości parametrów geotechnicznych gruntu w jej obrębie zależą w głównej mierze od cech sąsiadujących warstw. Można jednak przyjąć, że miąższość strefy granicznej sięga kilkudziesięciu centymetrów, a jej wyodrębnienie podczas prowadzenia analiz geotechnicznych może mieć znaczenie praktyczne. Zasygnalizowany problem skomentowany zostanie na przykładzie wyników sondowania statycznego wykonanego w ośrodku silnie warstwowanym. Wskazane będą praktyczne różnice w ocenie ściśliwości gruntu w profilu badawczym, zależnie od przyjętego schematu analitycznego.

dr hab. inż. Jędrzej Wierzbicki, prof. UAM, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza

Absolwent geologii na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i budownictwa na Politechnice Poznańskiej. Członek Komitetu Technicznego TC-102 (Ground Property Characterization from In-Situ Tests) International Society on Soil Mechanics and Geotechnical Engineering. Członek Komisji Dokumentacji Geologiczno-Inżynierskich przy Ministrze Środowiska. Były przewodniczący, obecnie wiceprzewodniczący Oddziału Wielkopolskiego Polskiego Komitetu Geotechniki. Współorganizator cyklicznych seminariów międzynarodowych International Workshop on in situ and laboratory soil characterization. Autor ponad 80 prac naukowych oraz ponad 100 ekspertyz z zakresu geologii inżynierskiej i geotechniki.

1. Elektronizacja Pzp, problem goni problem 
2. PPP – dlaczego wciąż nie może ruszyć?

Dariusz Ziembiński, Związek Pracodawców „Partnerstwo dla Innowacji”

Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego, specjalista w zakresie prawa zamówień publicznych. Szef firmy doradczej świadczącej kompleksowe usługi prawnicze zarówno dla zamawiających, jak i wykonawców, biorących udział w przetargach publicznych. Reprezentant klientów przed Krajową Izbą Odwoławczą, sądami powszechnymi oraz komisjami orzekającymi ws. o naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Prowadzący szkolenia i seminaria. Aktywny lobbysta racjonalizatorskich zmian w ustawie Prawo zamówień publicznych. Współpracownik organizacji pozarządowych, zrzeszających poszczególne sektory biznesu, chcących współkształtować regulacje prawne dotyczące procedur wydatkowania środków publicznych. Pełni funkcję prezesa zarządu Związku Pracodawców „Partnerstwo dla Innowacji”.

Rozpoznanie podłoża pod inwestycje drogowe – doświadczenia i wyzwania

Prawidłowe rozpoznanie warunków gruntowo-wodnych na potrzeby przygotowania i realizacji inwestycji drogowych jest kluczowym aspektem pozwalającym na zabezpieczenie interesów Skarbu Państwa. Doświadczenia GDDKiA wskazują, że złe nawyki w planowaniu, wykonywaniu i ocenie wyników badań czy typowe błędy metodyczne i interpretacyjne skutkują późniejszymi problemami realizacyjnymi, wydłużeniem czasu trwania inwestycji czy wzrostem kosztów. 
W związku z zakończeniem prac nad projektem pn. „Nowoczesne metody badania podłoża gruntowego w drogownictwie” GDDKiA, jak również szeroko pojęta branża, staną przed wyzwaniem wdrożenia nowych standardów w badaniu i dokumentowaniu budowy podłoża.
W trakcie referatu omówione zostaną również dobre praktyki stopniowo wdrażane przez branżę, które w pozytywny sposób wpływają na całokształt dokumentacji i ograniczają „ryzyko” błędnego rozpoznania warunków gruntowo-wodnych.

Paweł Zysk, Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad

Wybrane realizacje w Polsce z wykorzystaniem potencjału maszyn wiertniczych Comacchio

Marcin Żak, GEOD