Głębokie wykopy – oddziaływania i technologie
Obecnie posadowienie obiektów inżynierskich realizowane jest bardzo często na głębokości kilku metrów poniżej powierzchni naturalnego poziomu terenu. Dalszą konsekwencją takiego rozwiązania jest fundamentowanie obiektów w gruntach uwarstwionych o zróżnicowanej nośności i najczęściej poniżej poziomu wody gruntowej. Obliczenia statyczne dla takich warunków nie stwarzają obecnie specjalnych trudności. Większym problemem jest ocena rzeczywistych oddziaływań w trakcie procesu budowy, które mogą wystąpić dość niespodziewanie w czasie realizacji.
W referacie przedstawiono kilka przykładów realizacji głębokich wykopów, gdzie oddziaływanie gruntu, wody, odprężenie podłoża, uwarstwienie gruntu, elementy starych istniejących fundamentów miały istotny wpływ na ostateczną technologię zabezpieczenia wykopu i cały proces realizacji fundamentów.

prof. dr hab. inż. Kazimierz Gwizdała, Politechnika Gdańska
Ukończył studia w Instytucie Hydrotechniki Politechniki Gdańskiej. Jest doktorem nauk technicznych – stopień został nadany uchwałą Instytutu Hydrotechniki Politechniki Gdańskiej. Tytuł doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie budownictwa − geotechniki, uzyskał na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Gdańskiej. Odbywał staże naukowo-badawcze i zawodowe w Danish Geotechnical Institute, Swedish Geotechnical Institute, Aalborg University i Ghent University. Jest członkiem ISSMFE, European Reginal Technical Committee 3 „Piles”, ERTC 3 oraz rzeczoznawcą NOT w zakresie geotechniki i fundamentowania.
Jest autorem prac naukowo-badawczych dotyczących nośności i osiadań pali fundamentów palowych w złożonych warunkach gruntowych oraz w zakresie stateczności i ochrony zboczy i klifów. Zajmuje się klasycznymi i probabilistycznymi metodami analizy, analityczną oceną pełnej krzywej osiadania dla pali pojedynczych z zastosowaniem funkcji transformacyjnych t-z oraz q-z, oceną stateczności fundamentów palowych z wykorzystaniem badań in situ, szczególnie sondy statycznej CPT, pracami wdrożeniowymi dotyczącymi wzmacniania podstaw pali wielkośrednicowych. Jest również współautorem normy palowej PN-83/B-02482. Współpracował przy opracowaniu „Wytycznych technicznych projektowania pali wielkośrednicowych w obiektach mostowych”, 1993. Prowadzi w ramach NOT szkolenia dotyczące PN-81/B- 03020 oraz PN-83/B-02482. Jego opublikowany dorobek naukowy obejmuje ogółem około 250 prac naukowych, naukowo-badawczych i naukowo-technicznych. Na szczególne podkreślenie zasługuje, wydanie przez Wydawnictwo Naukowe PWN w Warszawie, monografii indywidualnej: „Fundamenty Palowe. Technologie i obliczenia”, Tom 1 i „Fundamenty Palowe. Badania i zastosowania”, Tom 2.