Korzyści ekologiczne wynikające ze stosowania technologii renowacyjnych CIPP w budownictwie lądowym
Stosowanie technologii renowacyjnych CIPP (Cured-in-Place Pipe) w budownictwie lądowym, oprócz oczywistych korzyści technologicznych, niesie ze sobą również – nie do końca doceniane – liczne korzyści ekologiczne. Jednym z kluczowych aspektów tych korzyści jest ograniczenie konieczności wyburzania i ponownego budowania infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej. Dzięki CIPP można unikać również znacznego wydobywania surowców naturalnych oraz redukować ilość odpadów budowlanych i emisje dwutlenku węgla związane z tymi procesami.
Ponadto, technologia CIPP minimalizuje ryzyko wycieków wody i zanieczyszczeń do gleby, co pozytywnie wpływa na środowisko naturalne. Poprawia to jakość wód gruntowych i chroni ekosystemy wodne, co jest kluczowe dla zachowania bioróżnorodności i zdrowia ekosystemów. Warto również zwrócić uwagę na efektywność energetyczną technologii CIPP. Proces renowacji rur za pomocą tej technologii wymaga wykorzystania mniej zasobów energetycznych niż tradycyjne metody, co redukuje zużycie energii i emisji gazów cieplarnianych.
Korzyści ekologiczne wynikające ze stosowania CIPP w budownictwie obejmują także zwiększenie trwałości infrastruktury podziemnej, co pozwala na dłuższy okres eksploatacji rur i unikanie częstych napraw oraz remontów, co z kolei przekłada się na mniejszy wpływ na środowisko w dłuższej perspektywie czasu.
Przedmiotem wystąpienia będzie przedstawienie opisywanych zalet na podstawie własnych analiz autora.
Kierownik Zakładu Dróg i Mostów Uniwersytetu Zielonogórskiego. Specjalizuje się w dziedzinie zmęczenia, trwałości, utrzymania i przeglądów mostów a także przepustów komunikacyjnych, w tym konstrukcji gruntowo-powłokowych. Przez wiele lat zajmował się badaniami tych konstrukcji. W ostatnich latach szerzej zajmuje się również zagadnieniami odwodnienia dróg i mostów oraz problemami technicznymi dotyczącymi przejść dla zwierząt w budownictwie komunikacyjnym. Od wielu lat jest aktywny również we wdrażaniu w naszym kraju nowoczesnych materiałów i technologii w budownictwie drogowo-mostowym. W ramach tych prac wykonał wiele badań laboratoryjnych i terenowych oraz przeprowadził kilkadziesiąt cykli szkoleń na ten temat. Wynikiem tych wieloletnich działań jest kilkanaście ogólnie obowiązujących w praktyce drogowo-mostowej zaleceń i specyfikacji opracowanych z jego udziałem, najczęściej pod jego kierunkiem. Ma w swoim dorobku również wdrożenie nowoczesnych metod badań betonu w budownictwie komunikacyjnym.
W ramach pracy habilitacyjnej opracował metodę szacowania wpływu korozji na nośność mostów stalowych nagrodzoną przez Ministra Infrastruktury. Autor lub współautor ponad 150 publikacji i kilku monografii. Przez dwie kadencje członek sekcji materiałów budowlanych Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN. Od 1992 r. członek Normalizacyjnej Komisji Problemowej nr 251 ds. obiektów mostowych PKN. Współkoordynator oraz uczestnik kilku projektów badawczych z zakresu dróg i mostów, realizowanych w ramach Unii Europejskiej (zmęczenie nowoczesnych nawierzchni drogowych o różnej konstrukcji, delaminacja nawierzchni betonowych autostrad i mostów, sprzęt badawczy w dziedzinie transportu w Europie i.in.). W latach 2000-2007 aktywnie działał ze strony polskiej w Europejskiej Federacji Laboratoriów Drogowych FEHRL, czego wynikiem jest chociażby opracowanie „Wizja transportu w Europie 2040”. Jest ekspertem Unii Europejskiej ds. transportu powierzchniowego. Przez dwie kadencje był członkiem Komisji Bezpieczeństwa Budowli WC1- IABSE z siedzibą w Szwajcarii. Zasiada w radach naukowych kilku krajowych czasopism branżowych. Organizator lub współorganizator kilkunastu seminariów i konferencji o zasięgu krajowym.
Działalność dydaktyczną zapoczątkował na Politechnice Wrocławskiej z zakresu inżynierii komunikacyjnej i projektowania mostów. Kontynuuje ją obecnie na swojej macierzystej uczelni – Uniwersytecie Zielonogórskim prowadząc wykłady głównie z mostów metalowych oraz badań i materiałoznawstwa drogowo-mostowego. Dorobek zawodowy to praca w wykonawstwie oraz projektowanie, ekspertyzy, szkolenia, koordynacja i wdrożenie do szerokiej praktyki Systemu Gospodarki Mostowej. Członek Związku Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej (ZMRP), Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa (PZITB), International Association of Bridge and Structural Engineering (IABSE), American Society of Civil Engineers (ASCE).