Rozpoznanie geotechniczne w silnie zurbanizowanej przestrzeni miast
Silnie zurbanizowane przestrzenie miast to nie tylko widoczne dla wszystkich budynki, ale również stale rozwijająca się infrastruktura podziemna. Wykonywanie w tej przestrzeni badań geotechnicznych w postaci sondowań i wierceń staje się coraz trudniejszym zadaniem. Wymaga nie tylko wielu uzgodnień, pozwoleń i pokonania problemów technicznych w realizacji badań. Rodzi również konieczność podejmowania nowatorskich działań interpretacyjnych przy ograniczonej liczbie pomiarów. W referacie poruszony zostanie przykład takiej sytuacji, gdzie zastosowanie techniki probabilistycznej nie tylko pozwoliło prognozować zmienności cech badanego gruntu, ale również pozwoliło określić zachowania konstrukcji geotechnicznej wykonanej w tym gruncie.

dr inż. Irena Bagińska, Politechnika Wrocławska
Adiunkt w Katedrze Geotechniki, Hydrotechniki, Budownictwa Podziemnego i Wodnego Politechniki Wrocławskiej. Członkini Polskiego Komitetu Geotechnicznego. Zajmuje się tematyką stateczności skarp oraz pomiarami polowymi podłoża gruntowego. Twórczyni analiz interpretacyjnych sondowań statycznych CPTU i SCPTU, opinii oraz projektów realizowanych w ramach jednostki naukowo-badawczej. Posiada uprawnienia budowlane.

Geotechniczne oddziaływania w przestrzeni podziemnej związane z realizacją głębokich wykopów w warunkach zabudowy miejskiej
Dynamiczny rozwój obszarów silnie zurbanizowanych, związany z realizacją nowych inwestycji budowlanych w zwartej zabudowie miejskiej, wymusza realizację coraz bardziej skomplikowanych obiektów budownictwa podziemnego. W krajowej praktyce, dla oceny oddziaływania takich inwestycji na obiekty sąsiednie, najczęściej wykorzystywana jest metoda przedstawiona w Instrukcji ITB nr 376/2002. Obecnie jednak, z uwagi na realizację coraz bardziej złożonych obiektów, posadowionych na głębokościach nierzadko ponad 25 m p.p.t. i w skomplikowanych warunkach geotechnicznych, w celu dokładniejszej predykcji przemieszczeń i analizy ryzyka geotechnicznego związanego z inwestycją, występuje konieczność zastosowania metod numerycznych uwzględniających dodatkowe wpływy związane m.in. z odprężaniem dna wykopu, czy uwzględnieniem wzrostu sztywności gruntu z głębokością. W referacie przedstawione zostaną problemy i wyzwania związane z wzajemnym wpływem oddziaływań statycznych istniejących i nowoprojektowanych obiektów w kontekście doświadczeń zebranych dotychczas przez Zespół Zakładu Konstrukcji Budowlanych i Geotechniki Instytutu Techniki Budowlanej.

Witold Bogusz, Instytut Techniki Budowlanej, Zakład Konstrukcji Budowlanych i Geotechniki
Absolwent budownictwa - specjalność: geotechnika, na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Krakowskiej. Od 2010 r. pracownik Instytutu Techniki Budowlanej (ITB). Twórca ekspertyz, projektów budowlanych i geotechnicznych, a także innych opracowań dotyczących posadowienia obiektów budowlanych, głównie infrastruktury i budownictwa energetycznego. W ramach działalności Zakładu zaangażowany w prace i pełnienie nadzorów na budowach oraz w prace normalizacyjne grup roboczych komitetu CEN/TC250/SC7, zajmujących się ewolucją Eurokodu 7.
Członek Mazowieckiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa. Autor i współautor kilkunastu publikacji naukowych oraz referatów prezentowanych na konferencjach krajowych i zagranicznych.
Główna dziedzina jego zainteresowań to praktyczne aspekty projektowania geotechnicznego, analizy numeryczne współpracy konstrukcji z podłożem z wykorzystaniem MES, posadowienie bezpośrednie i pośrednie obiektów budowlanych, ocena oddziaływania głębokich wykopów na zabudowę sąsiednią, analizy stateczności skarp i nasypów, a także zagadnienia niezawodności i zarządzania ryzykiem w geotechnice.

Monitoring jako narzędzie wspierające działania realizowane w ramach rozpoznania podłoża
Monitoring (od łacińskiego słowa „monitor” – ostrzegający, przypominający) oznacza regularne, systematyczne zbieranie i analizowanie ilościowych danych wybranych wielkości w celu wykrywania zagrożeń, ostrzegania o grożącym niebezpieczeństwie i na ich podstawie wdrażania działań na wypadek przekroczenia wartości alarmowych lub ich zaniechania. Stanowi on „narzędzie” weryfikujące zachowanie się podłoża i/lub konstrukcji geotechnicznych przed, w trakcie i/lub po zakończeniu jej realizacji (PN-EN ISO 18674-1:2015-07E). Stanowi więc integralną część projektowania opartego na tzw. metodzie obserwacyjnej (PN-EN 1997-1:2008). Wykorzystanie oprzyrządowania geotechnicznego jest szczególnie ważne, gdy istnieje wysoki stopień niepewności w odniesieniu do warunków gruntowych, oczekiwanych osiągów i założeń projektowych. Jest zatem jednym z elementów zapewniającym bezpieczeństwo i jakość stawianych obiektów, jak również może okazać się cennym narzędziem w codziennej pracy inżynierów oraz projektantów (zwłaszcza w tematyce związanej z zarządzaniem ryzykiem) i może wzmocnić jakość procesu decyzyjnego.
Monitoring to nie tylko wybór odpowiednich instrumentów, to realizowany krok po kroku proces, który zaczyna się od zdefiniowania problemu, a kończy na jego wdrożeniu i wykorzystaniu uzyskanych danych. Powinien więc być „szyty na miarę”. Każdy kolejny krok tego procesu ma kluczowe znaczenie dla sukcesu lub porażki całego programu.
W referacie przedstawiony zostanie przegląd metod i narzędzi pomiarowych oraz zalecenia do systematycznego i kompleksowego podejścia do planowania programu monitorowania. Szeroki wachlarz dostępnych technik pomiarowych daje obecnie możliwość wyważonego, również pod względem ekonomicznym, doboru metody pomiarowej odpowiedniej do zastanych warunków. Instrumenty pomiarowe ..., są niekiedy źle wykorzystywane... Istnieje niebezpieczeństwo, że mogą być one dyskredytowane z powodu nieuzasadnionego ich użycia. Nie należy więc instalować urządzeń (instrumentów), których użycie nie udzieli nam odpowiedzi na konkretnie postawione sobie pytanie (Ralph B.Peck). Na końcu przedstawiono kilka przykładów użycia sieci obserwacyjnej dla różnych typów konstrukcji lub opisywanych zjawisk.

dr inż. Aleksandra Borecka, Akademia Górniczo-Hutnicza im. S. Staszica w Krakowie
Adiunkt w Katedrze Hydrogeologii i Geologii Inżynierskiej na Wydziale Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska Akademii Górniczo-Hutniczej im. S. Staszica w Krakowie. Kierownik Geotechnicznego Laboratorium Wydziałowego. Zainteresowania naukowe skupia wokół zagadnień związanych z: oceną stanu technicznego i bezpieczeństwa wałów przeciwpowodziowych, budowaniem kompleksowych systemów monitorowania i prognozowania stanu obwałowań przeciwpowodziowych, zarządzaniem kryzysowym w aspekcie zagrożeń powodziowych, a także tematyką związaną z oceną zagrożeń osuwiskowych oraz monitoringiem geotechnicznym prowadzonym na obiektach liniowych i obszarach objętych procesami geodynamicznymi. Jej dorobek obejmuje szereg wystąpień na konferencjach naukowych, oraz publikacji z zakresu tematyki osuwiskowej,  monitorowania stanu obwałowań przeciwpowodziowych, badań nad gruntami zwałowymi.

Zagadnienia obliczeniowe związane z analizą i projektowaniem głębokich wykopów
Modelowanie i analiza obliczeniowa zagadnienia głębokiego wykopu mogą być wykonywane przy różnych założeniach dotyczących schematu statycznego, warunków początkowych, warunków odpływu i filtracji, czasu realizacji, modeli materiałowych oraz parametrów gruntowych. Prawidłowe przyjęcie tych założeń jest kluczowe w świetle bezpieczeństwa i ekonomii wykonawstwa projektowanej konstrukcji głębokiego wykopu. Dotyczy to również oszacowanie możliwie dokładnego wpływu głębokiego wykopu na konstrukcje znajdujące się w jego otoczeniu. Referat będzie dotyczył przeglądu metod modelowania ze szczególnym uwzględnieniem analiz numerycznych metodą elementów skończonych oraz przyjmowania odpowiednich modeli materiałowych. Zaprezentowane zostaną uwagi dotyczące obliczeń z użyciem metod, które weszły już w standard w ramach dostępnych systemów obliczeniowych oraz bardziej zaawansowanych podejść, które znajdą zastosowanie w przyszłości w miarę rozwoju metod badania charakterystyk materiałowych podłoża gruntowego i implementacji nowych narzędzi obliczeniowych.

dr hab. inż. Marcin Cudny, Politechnika Gdańska 
Absolwent Wydziału Budownictwa Wodnego i Inżynierii Środowiska Politechniki Gdańskiej, Katedra Geotechniki. W latach 1999-2000 i od 2003 r. adiunkt na Wydziale Inżynierii Lądowej i Środowiska Politechniki Gdańskiej - Katedra Geotechniki, Geologii i Budownictwa Wodnego. W międzyczasie pracownik naukowy w Instytucie Geotechniki Uniwersytetu w Stuttgarcie.
Od 1999 r. doktor, a od 2013 r. doktor habilitowany - praca habilitacyjna dotyczyła modelowania konstytutywnego gruntów drobnoziarnistych. Autor wielu artykułów w branżowych czasopismach. Twórca i współtwórca licznych ekspertyz i projektów w zakresie geotechniki, budownictwa morskiego i wodnego, chodzi np. o projekt fundamentu budynku Sea Towers w Gdyni, projekt posadowienia pylonu Mostu Rędzińskiego we Wrocławiu. Były członek zespołu konsultantów naukowych przy budowie tunelu pod Martwą Wisłą w Gdańsku. Od 2004 r. członek Polskiego Komitetu Geotechniki, od 2009 r. Polskiego Komitetu Normalizacyjnego, a od 2016 r. Sekcji Geotechniki i Infrastruktury Podziemnej Polskiej Akademii Nauk.

 Systemy samowiercące MINOVA MAI – możliwości i przykłady zastosowań

Joanna Gliniecka-Konieczna, Minova Ekochem S.A.
Doradca techniczny w dziale sprzedaży pozagórniczej w Minova Ekochem S.A. Absolwentka Wydziału Budownictwa Politechniki Wrocławskiej, specjalizacja: Budownictwo Podziemne i Inżynieria Miejska.

Głębokie wykopy – oddziaływania i technologie
Obecnie posadowienie obiektów inżynierskich realizowane jest bardzo często na głębokości kilku metrów poniżej powierzchni naturalnego poziomu terenu. Dalszą konsekwencją takiego rozwiązania jest fundamentowanie obiektów w gruntach uwarstwionych o zróżnicowanej nośności i najczęściej poniżej poziomu wody gruntowej. Obliczenia statyczne dla takich warunków nie stwarzają obecnie specjalnych trudności. Większym problemem jest ocena rzeczywistych oddziaływań w trakcie procesu budowy, które mogą wystąpić dość niespodziewanie w czasie realizacji.
W referacie przedstawiono kilka przykładów realizacji głębokich wykopów, gdzie oddziaływanie gruntu, wody, odprężenie podłoża, uwarstwienie gruntu, elementy starych istniejących fundamentów miały istotny wpływ na ostateczną technologię zabezpieczenia wykopu i cały proces realizacji fundamentów.

prof. dr hab. inż. Kazimierz Gwizdała, Politechnika Gdańska
Ukończył studia w Instytucie Hydrotechniki Politechniki Gdańskiej. Jest doktorem nauk technicznych – stopień został nadany uchwałą Instytutu Hydrotechniki Politechniki Gdańskiej. Tytuł doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie budownictwa − geotechniki, uzyskał na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Gdańskiej. Odbywał staże naukowo-badawcze i zawodowe w Danish Geotechnical Institute, Swedish Geotechnical Institute, Aalborg University i Ghent University. Jest członkiem ISSMFE, European Reginal Technical Committee 3 „Piles”, ERTC 3 oraz rzeczoznawcą NOT w zakresie geotechniki i fundamentowania.
Jest autorem prac naukowo-badawczych dotyczących nośności i osiadań pali fundamentów palowych w złożonych warunkach gruntowych oraz w zakresie stateczności i ochrony zboczy i klifów. Zajmuje się klasycznymi i probabilistycznymi metodami analizy, analityczną oceną pełnej krzywej osiadania dla pali pojedynczych z zastosowaniem funkcji transformacyjnych t-z oraz q-z, oceną stateczności fundamentów palowych z wykorzystaniem badań in situ, szczególnie sondy statycznej CPT, pracami wdrożeniowymi dotyczącymi wzmacniania podstaw pali wielkośrednicowych. Jest również współautorem normy palowej PN-83/B-02482. Współpracował przy opracowaniu „Wytycznych technicznych projektowania pali wielkośrednicowych w obiektach mostowych”, 1993. Prowadzi w ramach NOT szkolenia dotyczące PN-81/B- 03020 oraz PN-83/B-02482. Jego opublikowany dorobek naukowy obejmuje ogółem około 250 prac naukowych, naukowo-badawczych i naukowo-technicznych. Na szczególne podkreślenie zasługuje, wydanie przez Wydawnictwo Naukowe PWN w Warszawie, monografii indywidualnej: „Fundamenty Palowe. Technologie i obliczenia”, Tom 1 i „Fundamenty Palowe. Badania i zastosowania”, Tom 2.

W miejskiej dżungli – przykłady realizacji obudów głębokich wykopów z wykorzystaniem grodzic stalowych realizowanych w trudnych warunkach miejskich

Michał Januszewski, ArcelorMittal
Dyrektor działu grodzic w ArcelorMittal. Absolwent Wydziału Budownictwa Politechniki Śląskiej w Gliwicach.

Komputerowe modelowanie zagadnień geotechnicznych
Empiryczne metody obliczeniowe sprawdzają się w przypadku prostych zagadnień inżynierskich.
W codziennej praktyce mamy jednak do czynienia z coraz bardziej skomplikowanymi problemami, szczególnie w dynamicznie rozwijających się ośrodkach miejskich. W takich przypadkach podstawowe metody są niewystarczające do prawidłowego opisu modelowanego zagadnienia. Aby móc możliwe wiernie odwzorować rzeczywistą pracę konstrukcji oraz zachowanie się ośrodka gruntowego, konieczne staje się zastosowanie analiz numerycznych.
W referacie przedstawione zostaną zalety modelowania numerycznego, szerokie możliwości wykorzystania analiz MES w inżynierii geotechnicznej oraz nowoczesne podejście do tworzenia modelu z wykorzystaniem posiadanych danych projektowych.

Łukasz Jarno, JD Engineering
Absolwent i doktorant Politechniki Krakowskiej, Universite Blaise Pascal we Francji, Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie (studia MBA) oraz Uniwersytet Cambridge w Wielkiej Brytanii. Założyciel JD Engineering – partnera firmy Midas IT w Polsce. Firma JD Engineering w lipcu 2016 r. otrzymała nagrodę dla najlepszego partnera Midas IT na świecie.

Warbud innowacyjnie – redukcja parcia gruntu na ścianę oporową za pomocą bloków z polistyrenu EPS
W wyniku prowadzenia prac na budowie Forum Radunia w Gdańsku firma Warbud napotkała problem dot. możliwości kontynuacji budowy ze względu na konieczność zasypania gruntem jednej ze ścian zewnętrznych tunelu kolejowego, usytuowanej wzdłuż dolnej krawędzi istniejącej skarpy w sytuacji, gdy ściany nie zostały jeszcze rozparte stropem. Zagadnieniem do rozwiązania było zaprojektowanie ściany oporowej, która docelowo miała być skrajną ścianą tunelu kolejowego wzdłuż czynnej magistrali kolejowej. Zaproponowano zastosowanie lekkiego wypełnienia z bloków z polistyrenu EPS do zmniejszenia parcia na ścianę żelbetową. Zastosowano wykonanie odciążenia ściany przy użyciu bloków EPS w dolnej części i gruntu zbrojonego w górnej części. Na podstawie opracowanego projektu wykonawczego wbudowano ponad 6000 m3 bloków EPS. Bez odciążenia ściany oporowej przy użyciu bloków EPS nie byłoby możliwe zachowanie terminów przewidzianych w harmonogramie, wręcz niemożliwe byłoby kontynuowanie prac przy wykonaniu tunelu kolejowego z powodu braku stateczności konstrukcji. Przedstawione rozwiązanie może być stosowane wszędzie tam, gdzie istnieje potrzeba szybkiego i znacznego zredukowania parcia od tradycyjnego gruntu zasypowego na konstrukcje oporowe. Jednocześnie umożliwia w 100% prowadzenie ewentualnych przyszłych prac serwisowych przy instalacjach przypowierzchniowych znajdujących się na obszarze za konstrukcją oporową.

Grzegorz Kacprzak, Warbud

Kompleksowe monitorowanie zabudowań w bliskim sąsiedztwie prac budowlanych
Rynek deweloperski stawia przed inwestorami i generalnymi wykonawcami nowe wyzwania w postaci lokalizowania inwestycji w ścisłej zabudowie miejskiej. Często bywa tak, że zakupiona działka, na której mają powstać wysokiej klasy biurowce, znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie obiektów zabytkowych, szczególnego przeznaczenia lub po prostu budynków mieszkalnych. Bezpośrednie sąsiedztwo względem budowy trwającej rok czy dwa lata przysparza mieszkańcom wielu niedogodności. Zdarza się, że prowadzone prace są przyczyną uszkodzeń okolicznych zabudowań, ale równie częsta jest sytuacja, w której realizowana inwestycja „jest adresatem” bezpodstawnych roszczeń ze strony sąsiedztwa. Jak obiektywnie stwierdzić, czy budowa była przyczyną uszkodzenia bądź awarii budynku? Czy jest możliwe, aby na czas trwania prac budowlanych ograniczyć uciążliwości z nimi związane? Skanska opracowała stosowną metodę, by sprostać temu zadaniu, o czym będzie mowa w referacie prezentowanym podczas konferencji.

Piotr Kasperek, Skanska S.A.
Kierownik robót w firmie Skanska S.A. Projektant-konstruktor z uprawnieniami bez ograniczeń do projektowania i kierowania robotami budowlanymi. Doświadczenia z biura konstrukcyjnego wykorzystuje przy realizacji oraz kontraktacji inwestycji budowlanych. Jest współautorem innowacyjnej metody kompleksowego monitorowania zabudowy w bezpośrednim sąsiedztwie prac budowlanych. Obecnie pracuje przy realizacji kompleksu biurowców High 5ive w ścisłym centrum Krakowa.

Mechanizm współpracy fundamentu płytowo-palowego z podłożem gruntowym
W fundamentach płytowo-palowych obciążenia są przenoszone zarówno przez pale, jak i grunt zalegający pod płytą fundamentową. Zazwyczaj pale przenoszą od 60% do 80% obciążeń całkowitych. Tego rodzaju fundamenty stosuje się pod ciężkimi obiektami posadowionymi na podłożu z plastycznych i twardoplastycznych gruntów spoistych (głównie ilastych). Nie powinno się ich projektować w przypadku, gdy w podłożu występują warstwy gruntów organicznych. Podobnie, w przypadku doprowadzania pali do warstw zagęszczonych gruntów niespoistych i skał, fundamenty płytowo-palowe tracą rację bytu. W obu tych przypadkach obciążenia z fundamentu przenoszone są niemal w całości przez pale. Często zdarza się w praktyce, że fundamenty płytowo-palowe projektowane są przy niewłaściwych założeniach.
Celem referatu będzie przeanalizowanie i wyjaśnienie mechanizmu pracy fundamentu płytowo-palowego. Omówione zostaną zjawiska zachodzące w gruncie i wzajemne interakcje pomiędzy palami, gruntem i płytą fundamentową oraz przytoczone wyniki wariantowych obliczeń przykładowego fundamentu kołowego zbiornika. Przedstawione zostaną również wyniki badań i pomiarów zachowania się rzeczywistych fundamentów płytowo-palowych wybranych budynków wysokich we Frankfurcie nad Menem.

dr hab. inż. Adam Krasiński, Politechnika Gdańska
Absolwent Wydziału Budownictwa Lądowego Politechniki Gdańskiej - specjalność: konstrukcje budowlane i inżynierskie (1989 r.). Od tego samego roku asystent w Katedrze Geotechniki PG. Od 1998 r. doktor nauk technicznych - rozprawa pt. „Analiza jednostkowego oporu gruntu niespoistego wzdłuż pobocznicy i pod podstawą pala w zależności od średnicy pala oraz uziarnienia i stanu naprężenia w gruncie”, zrealizowana pod kierunkiem prof. Andrzeja Tejchmana. Od 2013 r. doktor habilitowany nauk technicznych - rozprawa pt. "Pale przemieszczeniowe wkręcane. Współpraca z niespoistym podłożem gruntowym".
Od 1994 r. członek Polskiego Komitetu Geotechniki, w którym pełnił m.in. funkcje sekretarza i członka zarządu Oddziału Gdańskiego. Posiada certyfikat PKG.
Autor i współautor ponad 60 publikacji i prac naukowych, w tym 4 monografii oraz ponad 20 artykułów w języku angielskim. Do tego autor i współautor ponad 100 opracowań naukowo-technicznych, dotyczących praktycznych zagadnień i problemów szeroko rozumianej geotechniki.
Uczestnik kilkunastu konferencji i seminariów naukowych krajowych i zagranicznych. Członek komitetów organizacyjnych trzech konferencji.
W pracy naukowo-dydaktycznej zajmuje się szeroko rozumianą tematyką fundamentowania i mechaniki gruntów ze szczególnym ukierunkowaniem na fundamenty palowe, ale również na obudowy głębokich wykopów i budowle podziemne. Od 2008 r. kierownik Laboratorium Geotechniki przy Katedrze Geotechniki, Geologii i Budownictwa Morskiego.
Żonaty, ojciec czwórki dzieci. Mieszka w Gdańsku Osowie.

Przypadek przecieków wody gruntowej przez płytę fundamentową w wyniku zmian stosunków wodnych przy realizacji garażu podziemnego
W przypadku omawianej inwestycji warunki gruntowo-wodne podłoża i w dokumentacji podstawowej nie były wystarczające do prawidłowego zaprojektowania fundamentów głębokich. Rozpoznanie wykonano zbyt płytko, odległości między punktami badawczymi okazały się za duże i brakowało podstawowej prognozy geotechnicznej.
W wyniku wykonania około 400 m ściany szczelinowej pod wysoki obiekt wystąpiła nowa sytuacja hydrogeologiczna w skali ponadlokalnej. Odnotowano zmiany poziomu zwierciadła wody gruntowej poza granicami zabudowy obiektu w wyniku antropogenicznej bariery hydraulicznej utworzonej przez ściany szczelinowe. Jak ustalono w trakcie badań, obserwacji geologiczno-inżynierskich i analizy geotechnicznej, przyczyną sprawczą wystąpienia przecieków wody gruntowej przez płytę fundamentową do garażu podziemnego budynku był fakt pojawienia się podwyższonego o około 5 m słupa wody i związanych z tym faktem oddziaływań hydrodynamicznych na zróżnicowaną konstrukcją żelbetowej płyty dennej. Długość wykonanych ścian szczelinowych pod płytą fundamentową nie uwzględniała hydraulicznych warunków występujących wewnątrz i na zmienionych na zewnątrz obiektu.

dr hab. inż. Maciej K. Kumor, prof. nadzw. UTP, Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy w Bydgoszczy

7 powodów, dla których Twoja Firma powinna być w Internecie

Tomasz Łucek, Wydawnictwo INŻYNIERIA sp. z o.o.
Trener odpowiedzialny za opracowanie oraz prowadzenie szkoleń z zakresu marketingu, trade marketingu, programów lojalnościowych, merchandisingu, new product development. Specjalista z dziedziny m.in. zarządzania, konsultingu, doradztwa strategicznego.

Rozpoznanie warunków gruntowych na etapie projektowania oraz realizacji inwestycji
W wystąpieniu omówione zostaną rodzaje badań podłoża wykonywane w celu rozpoznania warunków gruntowych przy projektowaniu konstrukcji podziemnych budynków miejskich. Przedstawione będą rodzaje wykorzystywanych badań oraz stawiane wymagania. Prelegent porówna praktyki stosowane w Polsce do zapisów normy Eurokod 7 oraz realizacji światowych. Szczególną uwagę zwróci na interpretację wyników sondowań na dużych głębokościach. Kolejną poruszaną kwestią będzie prowadzenie wykopów w zabudowie miejskiej poniżej poziomu wody gruntowej. Omówione też zostaną zasady prowadzenia nadzoru geotechnicznego nad przebiegiem inwestycji. W jego ramach często istnieje potrzeba korekty rozwiązań konstrukcyjnych, która prawie zawsze dokonywana jest pod dużą presją czasu. Autor przedstawi też możliwości wprowadzania zmian oraz ich konsekwencje z punktu widzenia kosztów budowy i harmonogramów.

dr inż. Marian Łupieżowiec, Politechnika Śląska
Absolwent Politechniki Śląskiej, Wydziału Budownictwa - specjalność: metody komputerowe w mechanice konstrukcji. Od 2004 r. doktor nauk z zakresu budownictwa -  specjalność: geotechnika (PŚ, Wydział Budownictwa, Katedra Geotechniki). Od 2009 r. posiadacz certyfikatu Polskiego Komitetu Geotechniki nr 0223. Z PŚ (Wydział Budownictwa, Katedra Geotechniki i Dróg) związany od 2004 r. Adiunkt.
Od 2001 r. członek PKG (Oddział Śląski) - w latach 2005–2011 skarbnik, a od 2011 r. przewodniczący.
Nadzorca autorski tak w zakresie budownictwa drogowego, jak i kubaturowego, oraz inwestorski - np. w ramach budowy autostrady A1. Twórca badań geotechnicznych oraz projektów i ekspertyz.

Wpływ czasu na wzrost oporów tarcia w dwóch sytuacjach inżynierskich
W referacie omówione zostaną sytuacje inżynierskie, w których może nastąpić istotny wzrost oporów tarcia związany z czasem:
- sytuacja 1 – mikrotunelowanie – wstrzymanie prac wiertniczych powoduje gwałtowny wzrost oporów tarcia,
- sytuacja 2 – żelbetowe pale prefabrykowane lub wiercone – wzrost nośności pala po upływie pewnego czasu.
Technologia mikrotunelowania polega na instalacji rurociągu w gruncie z wykorzystaniem tarcz mechanicznych, które urabiając grunt, przeciskane są z komory startowej w kierunku komory odbiorczej z wykorzystaniem stacji siłowników głównych oraz stacji siłowników pośrednich. Podczas wykonywania mikrotunelowania stacja siłowników głównych, znajdujących się w komorze startowej, generuje siłę przeciskową zależną od oporów tarcia na pobocznicy oraz od ciśnienia czołowego w przodku wyrobiska. Rodzaj gruntu (spoisty, niespoisty), jego parametry geotechniczne oraz materiał, z którego wykonana jest rura, determinuje wielkość współczynnika tarcia pomiędzy pobocznicą i gruntem, a to z kolei wpływa na wielkość siły przeciskowej. Tarcza mikrotunelowa wykonuje rozwiert gruntu o 20–30 mm większy niż średnica rury przeciskowej, a przestrzeń powstająca pomiędzy rurą i gruntem, nazywana przestrzenią pierścieniową, wypełniana jest zawiesiną bentonitową (płuczką wiertniczą) w celu redukcji oporów tarcia. Tłoczenie zawiesiny bentonitowej odbywa się w sposób ciągły za pośrednictwem rur wyposażonych w dysze z zaworem zwrotnym. Wtłaczanie zawiesiny w przestrzeń pierścieniową ma bezpośredni wpływ na wielkość współczynnika tarcia.

Krzysztof Michalczuk, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Absolwent Politechniki Warszawskiej, Wydziału Inżynierii Środowiska w specjalizacji Inżynieria Wodna oraz Wydziału Budownictwa i Inżynierii Środowiska SGGW w Warszawie, na którym jest obecnie uczestnikiem studiów doktoranckich w Zakładzie Geotechniki. Od kilkunastu lat pracuje przy realizacji obiektów budownictwa podziemnego z zastosowaniem m.in. zmechanizowanych tarcz TBM oraz technologii mikrotunelowania. Posiada uprawnienia budowlane do projektowania i do kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności konstrukcyjno-budowlanej.

Wykorzystanie wyników monitoringu do weryfikacji szczelności obudowy wykopu i określenia oddziaływania realizowanej inwestycji na obiekty sąsiednie
Monitoring w rejonie realizowanej inwestycji może wykorzystywać wiele różnych technologii, począwszy od termomonitoringu i skaningu laserowego, poprzez różnego rodzaju tensometry i inklinometry oraz czujniki ciśnienia, a skończywszy na klasycznych pomiarach geodezyjnych. Pomiary geodezyjne wraz z dokładnościami wyznaczeń wysokości, jakie są obecnie osiągalne, pozostają wciąż najbardziej wiarygodnym źródłem informacji o przemieszczeniach, jakich doznaje podłoże i konstrukcja obiektów zlokalizowanych w pobliżu nowo powstającego budynku. Model numeryczny może być wykorzystywany do prognozowana przemieszczeń w poszczególnych etapach realizacji obiektu i pozwala na odpowiednią lokalizację punktów pomiarowych, ale powinien być zweryfikowany na podstawie wyników monitoringu geodezyjnego realizowanego już od początku budowy. W przypadku określania oddziaływania na inwestycje sąsiednie jest wymagane powadzenie monitoringu wyprzedzającego (przed rozpoczęciem inwestycji), często z wykorzystaniem nietypowych lokalizacji punktów pomiarowych wynikających z indywidualnego charakteru pracy konstrukcji. Najtrudniejszym etapem budowy jest wykonie obudowy wykopu i części podziemnej obiektu. Obudowy głębokich wykopów mogą stanowić elementy podziemnej konstrukcji budynku, np. ściany szczelinowe, ale na pewno muszą zapewnić stateczność ścian wykopu i zabezpieczyć wykop przed napływem wody gruntowej. Jeśli obudowa jest nieszczelna, głębienie wykopu połączone z odwodnieniem gruntu w obrysie ograniczonym ścianami obudowy może doprowadzić do gwałtownego napływu wód gruntowych do jego wnętrza. Jest to proces mogący spowodować wymycie gruntu przez napływającą spoza obudowy do wykopu wodę gruntową, tym samym zniszczenie jego struktury przez zjawisko erozji i sufozji które może doprowadzić do powstania przebicia hydraulicznego, a w końcu do awarii obudowy wykopu oraz odkształceń gruntu na zewnątrz wykopu. Uszkodzenie obudowy, zalanie wykopu przez wodę skutkuje dodatkowymi pracami budowlanymi, ich wydłużeniem, a nawet koniecznością zmiany projektu obiektu. Natomiast odkształcenia gruntu na zewnątrz wykopu mogą uszkodzić okoliczne budynki lub infrastrukturę podziemną i prowadzić do procesów odszkodowawczych.
Z powyższego wynika, że dokładna detekcja nieszczelności obudowy wykopu, zanim będzie on wykonany, umożliwiająca przeprowadzenie precyzyjnego doszczelnienia obudowy, ma bardzo istotne znaczenie, w kontekście uniknięcia problemów. W tym zakresie sprawdzoną metodą jest termomonitoring przecieków i procesów erozyjnych. Metoda ta jest stosowana od kilku dekad w różnych dziedzinach geotechniki. Opiera się na wykorzystaniu w badaniach relacji w procesach transportu ciepła i wody, które są procesami sprzężonymi.
W referacie przedstawiony zostanie problem niekontrolowanego dopływy wody gruntowej do głębokiego wykopu. Omówiony będzie schemat prac przy wykonaniu ścian szczelinowych oraz typowe przyczyny ich nieszczelności. Zaprezentowane będą też możliwości lokalizacji nieszczelności obudowy przed wykonaniem wykopu za pomocą pomiaru zmian położenia zwierciadła wody, jak również za pomocą metody termomontoringu. W omawianych przykładach wykorzystana zostanie analiza sprzężonego procesu filtracji i nieustalonego przepływu ciepła. Niekontrolowany dopływ wody gruntowej do głębokiego wykopu, przecieki jego konstrukcji oraz wywołane nimi procesy erozyjne są kluczowymi zagrożeniami dla bezpieczeństwa głębokich wykopów i budowli z nimi sąsiadujących. Prelegent omówi też doświadczenia i wnioski z wykonanych numerycznych modeli obliczeniowych w przestrzeni 2D i 3D wybranych obiektów, odzwierciedlające lokalne uwarunkowania geotechniczne i istniejącą infrastrukturę. Przedstawi również porównania i analizy wyników monitoringu geodezyjnego oraz prognoz przemieszczeń obliczonych na podstawie modelowania numerycznego. Zaproponuje określony tok postępowania związany z konstrukcją modeli, projektem monitoringu oraz przebiegiem i weryfikacją obliczeń numerycznych. Zwróci uwagę na czynniki mające istotny wpływ na wyniki końcowe prowadzonych analiz. Omówi ponadto konieczność prowadzenia procesu kalibracji numerycznych modeli obliczeniowych z punktu widzenia praktycznego wykorzystania uzyskanych wyników.

dr hab. inż. Paweł Popielski, prof. PW, Politechnika Warszawska
Absolwent Politechniki Warszawskiej na specjalności budownictwo hydrotechniczne. Stopień doktora nauk technicznych uzyskał na Wydziale Inżynierii Środowiska PW (2001), przedstawiając pracę pt. Model sufozji mechanicznej w ujęciu metody elementów skończonych. Na tym samym wydziale uzyskał stopień doktora habilitowanego (2013); praca dotyczyła oddziaływania głębokich posadowień na otoczenie w środowisku zurbanizowanym. Zajmuje stanowisko profesora nadzwyczajnego Politechniki Warszawskiej i od roku 2014 pełni funkcje kierownika Zakładu Budownictwa Wodnego i Hydrauliki. Zawodowo zajmuje się zastosowaniem zawansowanych symulacji numerycznych w problemach: geotechniki, hydrotechniki i inżynierii środowiska; oceną stanu technicznego obiektów hydrotechnicznych na podstawie prowadzonego monitoringu i zgodności danych pomiarowych z wynikami modelowania matematycznego, metodą obserwacyjną; analizą oddziaływań głębokich posadowień na obiekty budowlane i wodę gruntową w środowisku zurbanizowanym oraz ustalaniem wartości granicznych dla prowadzonego monitoringu; zastosowaniem nowoczesnych metod badań polowych (badania penetracyjne, geofizyczne, sejsmika powierzchniowa) wykonywanych na różnych etapach realizacji obiektu w celu weryfikacji parametrów materiałowych przyjmowanych w modelowaniu matematycznym; zależnościami między parametrami uzyskanymi w określonych rodzajach testów a parametrami przyjmowanymi do obliczeń i ich weryfikacją metodą analizy wstecz; wykorzystaniem nowoczesnych metod pomiarowych (np. skaning laserowy, GIS) do generacji danych i weryfikacji wyników modelowania matematycznego; uwzględnianiem w obliczeniach i analizie dotyczącej bezpieczeństwa obiektów budowlanych zmian w stosunkach wód gruntowych i zjawisk zachodzących w gruncie, a spowodowanych przez filtrującą wodę (erozja, sufozja, kolmatacja). Jest współorganizatorem i wykonawcą pierwszych w Polsce pomiarów szczelności ścian szczelinowych z wykorzystaniem metody termomonitoringu.
Jest także członkiem Sekcji Konstrukcji Hydrotechnicznych Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN od roku 2003; członkiem grupy roboczej European Working Group on Internal Erosion in Embankment Dams and Their Foundations zorganizowanej przez ICOLD (International Commission on Large Dams) od roku 2009; członkiem Polskiego Komitetu Geotechniki oraz Międzynarodowego Stowarzyszenia Mechaniki Gruntów i Geotechniki od 2009 r. 

Panel dyskusyjny: Realizacja głębokich wykopów w warunkach śródmiejskich – problemy i wyzwania
I. Czy zawsze musimy realizować projekty tak ambitne?
II. Dobór technologii – unikajmy przyszłych problemów!
III. Przygotowanie otoczenia placu budowy do rozpoczęcia robót – planowanie monitoringu.
IV. Wzmocnienia obcych posadowień w sąsiedztwie głębokich wykopów – lepiej zapobiegać niż ratować.
V. Co pozostaje po wykonaniu głębokiego wykopu?

dr inż. Jarosław Rybak, Politechnika Wrocławska

Nowatorskie metody formowania obudów wykopów i wzmacniania podłoża – mieszanie wgłębne
W prezentacji przedstawione zostaną nowe technologie formowania elementów z cementogruntu. Umożliwiają one wykonanie obudowy wykopu, wzmocnienie podłoża oraz posadowienie obiektów. Eliminują lub ograniczają również znane mankamenty znane z klasycznych kolumn DSM.

Piotr Rychlewski, Instytut Badawczy Dróg i Mostów
Absolwent Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej – specjalność: mosty i budowle podziemne. Od 1998 r. pracownik Instytutu Badawczego Dróg i Mostów – kierownik Pracowni Inżynierii Geotechnicznej w Zakładzie Geotechniki. Specjalista w dziedzinie szeroko pojętej geoinżynierii: fundamentowania, wzmacniania podłoża, głębokich wykopów i tunelowania.
Autor lub współautor blisko 100 publikacji z tego obszaru. Członek Rady Programowej Inżyniera Budownictwa – największego czasopisma dla inżynierów budowlanych. Członek Kolegium Redakcyjnego Inżynierii i Budownictwa.
Twórca licznych ekspertyz i opinii technicznych dotyczących fundamentowania, w tym posadowienia dużych wieżowców w Warszawie. Uczestnik wielu projektów dotyczących ścian szczelinowych, głębokich wykopów i fundamentów, w tym np. nadzoru naukowego nad wykonaniem posadowienia Stadionu Narodowego w Warszawie. Członek zespołu eksperckiego ds. projektów i realizacji centralnego odcinka II linii metra w Warszawie.
Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego cyklu seminariów „Geotechnika dla Inżynierów”, gromadzącego każdorazowo kilkuset uczestników. Badacz nowych lub nietypowych rodzajów fundamentów.

Wodoszczelność zamków grodzic – porównanie wyników obliczeń numerycznych i analitycznych
W referacie przedstawione zostanie porównanie wyników obliczeń, przepływu wody gruntowej przez pojedynczy zamek ścianki szczelnej, uzyskanych w oparciu o numeryczne modelowania 3D oraz w oparciu o zalecenia przedstawione w Polskiej Normie, PN-EN 12063 (Wykonawstwo specjalnych robót geotechnicznych – Ścianki szczelne, 2001). Zdefiniowanie parametru szczelności (oporu na przeciek) ścianki szczelnej i oszacowanie jego wartości pozwoliło na wyznaczenie wydatków metodą analityczną i na porównanie ich z odpowiednimi wynikami obliczeń numerycznych. Obliczenia wykonano w trzech wariantach, w których zakładano, że przepuszczalność zamka jest: - mniejsza, - taka sama, - większa od przepuszczalności otaczającego ściankę gruntu.

dr inż. Eugeniusz Sawicki, Politechnika Wrocławska

Zastosowanie czujników światłowodowych do monitorowania infrastruktury podziemnej
Rozbudowa współczesnych miast bardzo często wiąże się z koniecznością realizacji obiektów podziemnych służących do transportu mediów (rurociągi, kable energetyczne, kable światłowodowe) oraz przemieszczania się pojazdów i ludzi (tunele drogowe, kolejowe, metro). Obiekty te są bardzo odpowiedzialne, a ich uszkodzenie pociągnęłoby za sobą znaczne konsekwencje materialne i społeczne. Analizowane obiekty podlegają oddziaływaniom zmiennym w czasie, również takim, których przewidzenie w trakcie ich realizacji jest bardzo trudne. Zawsze istnieje bowiem prawdopodobieństwo, że dany rurociąg czy tunel zostanie odsłonięty i w jego sąsiedztwie wzniesiony będzie nowy obiekt.
W referacie przedstawione zostaną innowacyjne metody monitorowania podziemnych obiektów liniowych za pomocą światłowodowych czujników rozłożonych (DFOS) wraz z podaniem przykładów takich realizacji.

dr inż. Rafał Sieńko, Politechnika Krakowska
Zawodowo związany z Politechniką Krakowską. Od 10 lat zajmuje się naukowo i praktycznie szeroko pojętym monitorowaniem konstrukcji (SHM – Structural Health Monitoring). Jest autorem lub współautorem ponad 40 publikacji na ten temat. Brał udział w realizacji większości największych systemów monitorowania w Polsce jako autor lub współautor ich projektów (autostrada A1, Stadion Narodowy, Stadion Energa Gdańsk, hala widowiskowo-sportowa Tauron Arena w Krakowie, hala widowiskowo-sportowa Podium w Gliwicach, most im. Jana Pawła II przez Wisłę w Puławach, most Rędziński przez Odrę we Wrocławiu i wiele innych). Specjalizuje się w długoterminowych pomiarach wielkości fizycznych w technologii strunowej i światłowodowej. Posiada uprawnienia budowlane do projektowania i kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności konstrukcyjno-budowlanej. Jest biegłym sądowym przy Sądzie Okręgowym w Krakowie.

Nad, pod, 100 m i więcej, czyli rzecz o projektowaniu podziemi budynków wysokościowych i wieżowców
Podczas wystąpienia przedstawione zostaną wybrane, najciekawsze realizacje firmy Keller Polska. Prezentacja będzie bazować na 10-letnim doświadczeniu Oddziału Ścian Szczelinowych. Omówione zostaną m.in. podejmowane przez projektantów obudów głębokich wykopów próby ujarzmienia żywiołów geotechnicznych przy projektowaniu części podziemnych obiektów wysokościowych.

Bartłomiej Sieradzki, Keller Polska sp. z o.o.
Absolwent Wydziałów Melioracji i Inżynierii Środowiska Akademii Rolniczej w Poznaniu oraz Budownictwa i Inżynierii Środowiska Politechniki Poznańskiej. Od początku kariery zawodowej związany jest ze spółką Keller Polska (2011 r.). Początkowo był zaangażowany w realizację zobowiązań umownych firmy. Po następnych realizacjach (Galeria Katowicka, Malta House Poznań, Kapelanka Kraków) został przeniesiony do ówczesnego Działu Projektów i Ofert Oddziału Ścian Szczelinowych. W Oddziale Ścian Szczelinowych pracuje obecnie na stanowisku doradcy techniczno-handlowego. Uczestniczy w najważniejszych projektach, jak m. in.: Q22, Wołoska Office, Warsaw Hub i Spinnaker.

Wychylenie budynków w warunkach eksploatacji górniczej
W efekcie prowadzenia podziemnej eksploatacji górniczej powierzchnia terenu ulega m.in. nachyleniu T, które odpowiada za przejściowe, a także w określonych warunkach geologiczno-górniczych – trwałe wychylenie budynków z pionu T_b.
W referacie podane zostaną przyczyny wychyleń budynków na obszarach działalności górniczej. Ponadto przedstawione będą konsekwencje wychylenia budynków. Pierwszy aspekt statyczno-wytrzymałościowy związany jest z pojawieniem się dodatkowego obciążenia poziomego wychylonej konstrukcji od ciężaru budynku. Wpływ poziomych sił na ustrój nośny segmentu jest szczególnie niekorzystny w przypadku obiektów o wysoko położonym środku ciężkości. Oprócz dodatkowego wytężenia konstrukcji, dochodzi do wpływu momentu wywracającego, który zagraża stateczności wychylonego budynku. Drugi aspekt dotyczy niekorzystnej zmiany warunków użytkowania, związanych z wychyleniem budynku od pionu.
W wystąpieniu omówione zostaną także w sposób ogólny możliwości usuwania wychylenia budynków oraz podane będą dwa przykłady rektyfikacji konstrukcji na Śląsku. W podsumowaniu autor przedstawi wnioski dotyczące skali problemu wychylonych budynków w Górnośląskim Zagłębiu Węglowym.

dr inż. Leszek Słowik, Instytut Techniki Budowlanej, Zakład Konstrukcji Budowlanych i Geotechniki
Absolwent Wydziału Budownictwa Politechniki Śląskiej (specjalność: konstrukcje budowlane i inżynierskie). W 2015 r. uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych w zakresie budownictwa.
W 2006 r. podjął pracę w Zakładzie Budownictwa na Terenach Górniczych, a następnie w Zakładzie Elementów Konstrukcji Budowlanych i Budownictwa na Terenach Górniczych Instytutu Techniki Budowlanej na stanowisku specjalisty inżynieryjno-technicznego. Obecnie pracuje jako główny specjalista inżynieryjno-techniczny. W kwietniu 2016 r. została mu powierzona funkcja zastępcy kierownika w Zakładzie Konstrukcji Budowlanych i Geotechniki Instytutu Techniki Budowlanej.
W trakcie 11 lat pracy w ITB brał udział jako samodzielny referent lub członek zespołu (współautor merytoryczny) w ponad 120 pracach badawczo-rozwojowych o charakterze orzeczeń, opinii technicznych i ekspertyz, realizowanych głównie dla przemysłu. Ponadto występował na zlecenie sądów w charakterze biegłego instytucjonalnego w zakresie budownictwa na terenach górniczych.
Uczestniczył w projektach naukowych obejmujących: obliczeniową analizę wychylenia obiektów na terenach górniczych z uwzględnieniem właściwości podłoża, ocenę wpływu nachylenia terenu spowodowanego podziemną eksploatacją górniczą na wychylenie obiektów budowlanych czy wreszcie wpływ konstrukcji budynków na ich wychylenie w warunkach eksploatacji górniczej. Rozpoczął również w ramach pracy badawczej badania dotyczące wpływu wstrząsów górniczych na stan konstrukcji murowych. Prowadzi także badania z zakresu wpływu statycznych oddziaływań górniczych na sieci uzbrojenia podziemnego.
Bierze udział w wielu konferencjach naukowych krajowych i zagranicznych. Opublikował 26 publikacji w formie referatów na konferencjach i artykułów w czasopismach technicznych.

Monika Socha-Kośmider, Wydawnictwo INŻYNIERIA sp. z o.o. 
Współzałożycielka Wydawnictwa Inżynieria sp. z o.o. Absolwentka Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Od kilkunastu lat propagatorka wiedzy oraz promotorka nowych technologii w szeroko pojętej branży inżynieryjnej - związanej z geotechniką, budownictwem drogowym, mostowym, tunelowym, jak również technologiami bezwykopowymi oraz branżą paliwowo-energetyczną.

Konsystentna analiza MES zabezpieczenia głębokich wykopów w technologii ścian szczelinowych z uwzględnieniem zarysowania i pełzania betonu
Prezentacja obejmuje dwa problemy związane z analizą MES zabezpieczenia głębokich wykopóww technologii ścian szczelinowych. Problem pierwszy dotyczy wpływu technologii instalacji ścian na zaburzenie stanu naprężeń in-situ w podłożu, co prowadzi do zaburzenia rozkładu sztywności podłoża zanim zacznie być wykonywany wykop. Ten efekt jest na ogół pomijany w większości prowadzonych analiz numerycznych. Rozważany będzie studialny przypadek podłoża zbudowanego z prekonsolidowanych czwartorzędowych glin pylastych z terenu Warszawy. Z kolei problem drugi dotyczy w pełni konsystentnej analizy nieliniowej układu podłoże–konstrukcja, w którym zakładamy, że konstrukcja ścian może podlegać zarysowaniu oraz pełzaniu (wg wskazań EC2). Do opisu zarysowania stosowany jest zmodyfikowany model sprężysto-plastyczny z uszkodzeniami Lee-Fenvesa. To założenie prowadzi do istotnych redukcji wartości momentów zginających w ścianach, podczas gdy różnice wynikowych deformacji nie są istotne.
Prezentacja zostanie uzupełniona wyjaśnieniem teoretycznym na temat tego, dlaczego test DMT daje tak dobre oszacowanie modułów sztywności, w szczególności modułu obciążenia-odciążenia Eur i dlaczego warto go wykonywać.

dr hab. inż. Andrzej Truty, prof. PK. Politechnika Krakowska 
Absolwent Wydziału Inżynierii Sanitarnej i Wodnej Politechniki Krakowskiej. Dyrektor Instytutu Geotechniki na Wydziale Inżynierii Środowiska PK. Współautor oraz główny architekt systemu obliczeniowego ZSoil.

Nad, pod, 100 m i więcej, czyli rzecz o projektowaniu podziemi budynków wysokościowych i wieżowców
Podczas wystąpienia przedstawione zostaną wybrane, najciekawsze realizacje firmy Keller Polska. Prezentacja będzie bazować na 10-letnim doświadczeniu Oddziału Ścian Szczelinowych. Omówione zostaną m.in. podejmowane przez projektantów obudów głębokich wykopów próby ujarzmienia żywiołów geotechnicznych przy projektowaniu części podziemnych obiektów wysokościowych.

Joanna Wędołowska, Keller Polska sp. z o.o.
Absolwentka Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej. Karierę zawodową rozpoczęła w fimie Jakpol, co w późniejszym czasie otworzyło drzwi do firmy Keller Polska, w której pracuje od 2010 r. W spółce Keller Polska pracuje na stanowisku projektanta w Oddziale Ścian szczelinowych. Uczestniczyła w pracach nad takimi inwestycjami, jak: tunel pod Martwą Wisłą w Gdańsku, Centrum Bankowo-Finansowe Nowy Świat czy aktualnie Warsaw Hub.

Masowa stabilizacja - metoda firmy Allu

Rafał Wielechowski, RENOX sp.j.

Łączony model geologiczno-inżynierski budowy podłoża organicznego w analizie posadowienia hali
Prezentacja dotyczy analizy możliwość wykorzystania statystycznej analizy danych do opracowania trójwymiarowego modelu układu warstw gruntów organicznych w podłożu, który pozwala na efektywne zaprojektowanie posadowienia hali magazynowej. W omawianym przypadku ograniczone środki finansowe przeznaczone na rozpoznanie podłoża wymusiły na wykonawcy badań geotechnicznych zastosowanie zaawansowanych technik badań in-situ jedynie w wybranych punktach założonej siatki badawczej. Jednocześnie skomplikowana budowa geologiczna rejonu inwestycji oraz charakter konstrukcji wymagały określenia wiarygodnych wartości parametrów odkształceniowych podłoża na całym obszarze badań. W szczególności istotnym zagadnieniem była właściwa identyfikacja zasięgu występowania warstw organicznych gruntów słabonośnych. Zgromadzone dane, pochodzące z wierceń, badań laboratoryjnych oraz sondowań CPTU, poddano analizie statystycznej z wykorzystaniem techniki grupowania k-średnich oraz interpolacji trójwymiarowej metodą IDW. W efekcie uzyskano przestrzenny model występowania gruntów organicznych w podłożu, co pozwoliło na właściwe zaprojektowanie posadowienia konstrukcji. Proponowana metoda może stanowić pomocne narzędzie podczas wykorzystywania w analizach geotechnicznych danych uzyskanych różnymi technikami badawczymi, o różnej rozdzielczości w profilu i o odmiennych możliwościach interpretacyjnych.

dr hab. inż. Jędrzej Wierzbicki, prof. UAM, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza
Absolwent geologii na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i budownictwa na Politechnice Poznańskiej. Członek Komitetu Technicznego TC-102 (Ground Property Characterization from In-Situ Tests) International Society on Soil Mechanics and Geotechnical Engineering. Członek Komisji Dokumentacji Geologiczno-Inżynierskich przy Ministrze Środowiska. Były przewodniczący, obecnie wiceprzewodniczący Oddziału Wielkopolskiego Polskiego Komitetu Geotechniki. Współorganizator cyklicznych seminariów międzynarodowych International Workshop on in situ and laboratory soil characterization. Autor ponad 80 prac naukowych oraz ponad 100 ekspertyz z zakresu geologii inżynierskiej i geotechniki.

1. Prawo zamówień publicznych – możliwości wykorzystania znowelizowanej ustawy
Sposób wykazania polegania na zdolnościach technicznych lub zawodowych, albo sytuacji finansowej lub ekonomicznej innych podmiotów, nastręcza wykonawcom nie lada kłopotu i jest częstą przyczyną wykluczenia z postępowania. Z problemem tym wiąże się możliwość zmiany tych podmiotów na etapie uzupełnienia dokumentów potwierdzających spełnienie warunków udziału w postępowaniu.
Nowe brzmienia przesłanek wykluczenia wykonawcy z postępowania obnażyły słabości poprzedniego systemu, który nie radził sobie z nierzetelnymi oferentami.
Wadium obecnie stało się narzędziem, które działa, jak „kubeł zimnej wody” na wykonawców już na etapie przygotowania wniosku lub oferty.
Wreszcie, chociaż szeroko otwarto możliwość zmiany umowy w sprawie zamówienia publicznego, zamawiający wciąż boją się aneksów, wciąż nie chcą zrezygnować z „ryczałtu po polsku”.

2. Ryzyka i zapobieganie im w trakcie realizacji kontraktów budowlanych
Wśród czynników konfliktogennych, które mają niekorzystny wpływ na powodzenie inwestycji, można wymienić: nieprawidłowy, niepełny, niejasny OPZ (opis przedmiotu zamówienia); cenę ryczałtową; podwykonawstwo; nieprecyzyjną umowę; przerzucanie ryzyka na wykonawcę (+ wizja lokalna); kwestie personalne (trudne charaktery); napięte terminy realizacji; zbyt dużą ilość kontraktów.
Sukces inwestycji, rozumiany jako jej ukończenie w terminie, zgodnie z budżetem i założeniami, w dużej mierze zależy od podmiotu, który tę inwestycję przygotował, a w drugiej kolejności dopiero od tego, który ją realizuje. Zatem szczególnie ważne jest to, aby wszystkie parametry techniczne i jakościowe zamówienia, warunki gwarancji oraz termin wykonania były precyzyjnie określone w specyfikacji istotnych warunków zamówienia. Wykonawca najczęściej nie ma wpływu na zapisy SIWZ, a i bardzo często czas na składanie ofert jest zbyt krótki. Jeśli dodatkowo nałożyć na to polską specyfikę, gdzie ryzyka kontraktowe stały się sposobem na szybkie przeprowadzenie, ale tylko samej procedury wyłonienia wykonawcy, co stanowi obejście art. 29 ust. 1 Pzp, kluczowy staje się etap weryfikacji oferentów. Dlatego też wybór wykonawcy nie może być jedynie formalny, bez wnikliwego zbadania odpowiedniej kondycji przedsiębiorcy, pozwalającej na realizację projektu. Zamawiający muszą mieć też świadomość wpływu trendów rynkowych i procesów makroekonomicznych na wykonawców - wręcz zawsze rozpatrywać narzędzia gwarantujące im bezpieczeństwo i stabilność oraz minimalizować ryzyka, które wpływają na opóźnienie bądź nieukończenie inwestycji.
Dla efektywnej realizacji inwestycji konieczna jest współpraca i zaangażowanie wszystkich zainteresowanych stron, gdyż postępowanie niezgodne z wymaganiami prawa i dobrymi obyczajami może skutkować nie tylko opóźnieniami, ale też wstrzymaniem realizacji inwestycji oraz poniesieniem dodatkowych kosztów jej realizacji. W konsekwencji może także oznaczać konieczność regulowania zaciągniętych zobowiązań przez inne podmioty, w tym inwestora.

Dariusz Ziembiński, Kancelaria Ziembiński & Partnerzy
Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego, specjalista w zakresie prawa zamówień publicznych. Szef firmy doradczej świadczącej kompleksowe usługi prawnicze zarówno dla zamawiających, jak i wykonawców, biorących udział w przetargach publicznych. Reprezentant klientów przed Krajową Izbą Odwoławczą, sądami powszechnymi oraz komisjami orzekającymi ws. o naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Prowadzący szkolenia i seminaria. Aktywny lobbysta racjonalizatorskich zmian w ustawie Prawo zamówień publicznych. Współpracownik organizacji pozarządowych, zrzeszających poszczególne sektory biznesu, chcących współkształtować regulacje prawne dotyczące procedur wydatkowania środków publicznych.