Geomonitoring. Monitoring podłoża i elementów konstrukcyjnych

Zarówno w Polsce, jak i na świecie infrastruktura komunikacyjna jest nieustannie rozwijana i unowocześniana. Wiąże się to z potrzebą ustanawiania nowych traktów komunikacyjnych, które niejednokrotnie budowane są na terenach odznaczających się niekorzystnymi warunkami geologicznymi oraz geotechnicznymi. Innym problemem są przeszkody terenowe zmuszające inwestorów do planowania i wykonywania przepraw podziemnych i naziemnych, którymi dana droga będzie mogła przebiegać. Przedstawione w referacie sytuacje zwiększają potrzebę instalowania monitoringu, który oprócz zapewnienia bezpieczeństwa użytkowników obiektu w trakcie jego eksploatacji, daje także możliwość ochrony pracowników w trakcie budowy a także uniknięcia nieprzewidzianych zdarzeń mogących skutkować katastrofą.
Monitoring ze względu na rodzaj przestrzeni, w ramach której jest lub będzie prowadzony, można podzielić na monitoring konstrukcji inżynierskich oraz monitoring podłoża. Obie te przestrzenie często się ze sobą zazębiają, a wzajemne oddziaływanie pomiędzy podłożem i konstrukcją staje się wówczas oczywiste. Dla obu tych przestrzeni wydzielono dwie grupy monitoringu: geomonitoring i monitoring meteorologiczny. W obrębie geomonitoringu wyróżniono monitoring geotechniczny, geodezyjny i teledetekcyjny oraz geofizyczny. Dwie pierwsze formy monitoringu prowadzone są zarówno w obrębie konstrukcji, jak i podłoża, a trzeci (geofizyczny) odnosi się głównie do monitoringu podłoża. Wykorzystanie oprzyrządowania geotechnicznego, geodezyjnego czy geofizycznego jako instrumentarium w ramach monitoringu jest szczególnie ważne, gdy istnieje wysoki stopień niepewności w odniesieniu do warunków gruntowych, oczekiwanych wartości i założeń projektowych. Geomonitoring jest zatem jednym z elementów zapewniających bezpieczeństwo i jakość wznoszonych obiektów, jak również może okazać się cennym narzędziem w codziennej pracy inżynierów i projektantów, zwłaszcza w tematyce związanej z zarządzaniem ryzykiem, i wzmocnić jakość procesu decyzyjnego.

dr inż. Aleksandra Borecka, Akademia Górniczo-Hutnicza im. S. Staszica w Krakowie

Adiunkt w Katedrze Hydrogeologii i Geologii Inżynierskiej na Wydziale Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska Akademii Górniczo-Hutniczej im. S. Staszica w Krakowie. Kierownik Geotechnicznego Laboratorium Wydziałowego. Zainteresowania naukowe skupia wokół zagadnień związanych z: oceną stanu technicznego i bezpieczeństwa wałów przeciwpowodziowych, budowaniem kompleksowych systemów monitorowania i prognozowania stanu obwałowań przeciwpowodziowych, zarządzaniem kryzysowym w aspekcie zagrożeń powodziowych, a także tematyką związaną z oceną zagrożeń osuwiskowych oraz monitoringiem geotechnicznym prowadzonym na obiektach liniowych i obszarach objętych procesami geodynamicznymi. Jej dorobek obejmuje szereg wystąpień na konferencjach naukowych, oraz publikacji z zakresu tematyki osuwiskowej, monitorowania stanu obwałowań przeciwpowodziowych, badań nad gruntami zwałowymi.