prof. dr hab. inż. Kazimierz Furtak, Politechnika Krakowska

Urodził się 2 stycznia 1951 r. w Boratynie koło Jarosławia w woj. podkarpackim. W latach 1964–1968 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Jarosławiu, a po jego ukończeniu rozpoczął studia na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej. Dyplom ukończenia studiów uzyskał w 1973 r. i rozpoczął pracę w Zakładzie Budowy Mostów i Tuneli.

Stopień naukowy doktora nauk technicznych uzyskał na macierzystym Wydziale w 1979 r. na podstawie rozprawy pt. „Wpływ mikrodefektów strukturalnych w betonie na pracę żelbetowych belek mostowych”. Promotorem pracy był (wówczas) doc. dr hab. inż. Kazimierz Flaga. Również na tym samym wydziale, na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. „Nośność przekrojów normalnych w zginanych elementach żelbetowych poddanych obciążeniom zmiennym ze szczególnym uwzględnieniem obiektów mostowych”, uzyskał w 1987 r. stopień naukowy doktora habilitowanego. Tytuł naukowy profesora otrzymał w 1999 r. W życiu prywatnym jest żonaty (żona Barbara) i ma dwoje dzieci; syn Marcin (1977) i córka Justyna (1979).

Od samego początku pracy zawodowej do chwili obecnej jest związany z Politechniką Krakowską (asystent 1973–1975, starszy asystent 1975–1979, adiunkt 1980–1987, docent 1987–1999, profesor od 2000 r). Przez jeden rok dodatkowo pracował w Politechnice Świętokrzyskiej. Pracował także zawodowo w Oddziale Skoczowskim Kieleckiego Przedsiębiorstwa Robót Mostowych oraz w „Transprojekcie” Kraków i „Mostostalu” Kraków, a także w Pracowni Projektowej Krakowskiego Zarządu Dróg. Od 1990 r. współpracuje z „Mostoprojektem”. Ma uprawnienia projektowe i jest rzeczoznawcą SITK. Odbył również staże naukowe, w tym najdłuższy (dziesięć miesięcy) jako stypendysta DAAD w Uniwersytecie Technicznym w Monachium (1983–1984). Po powrocie ze stażu zdał egzamin państwowy z języka niemieckiego (1985).
Od 1984 r. jest członkiem Sekcji Konstrukcji Betonowych KILiW PAN, a od 1999 r. Sekcji Inżynierii Komunikacyjnej. Przez jedną kadencję był członkiem Zespołu Badań Doświadczalnych KILiW PAN. W 2003 r. został członkiem KILiW PAN. Również od 2003 r. jest członkiem Międzywydziałowej Komisji Nauk Technicznych PAU i wiceprzewodniczącym Sekcji Budownictwa Inżynierii Lądowej i Wodnej tej Komisji. Poza tym od 1980 r. jest członkiem Komisji Budownictwa Oddziału Krakowskiego PAN, a od 2003 r. członkiem jej Prezydium. Jest także członkiem Normalizacyjne Komisji Problemowej (obecnie Zespół Techniczny) nr 213. Jest też członkiem Komitetu Sterującego projektem „Regionalna Strategia Innowacji Województwa Małopolskiego” oraz ekspertem Województwa Małopolskiego ds. Funduszy Strukturalnych, a także Przewodniczącym Rady Programowej Infrastruktury Transportowej m. Krakowa.

Jest autorem lub współautorem ponad 240 publikacji (w tym 60 obcojęzycznych). Autor książki Mosty zespolone (PWN, Warszawa-Kraków, 1999) oraz współautor dwóch książek: Oceľobetónové konštrukčné prvky (Słowacja, 1999) i Navrhovanie konštrukcii podľa európskych noriem (Słowacja, 2002). Autor trzech podręczników wydanych przez Politechnikę Krakowską: Wprowadzenie do projektowania mostów (1999), Podstawy mostów zespolonych (1999), Mosty drewniane (2002). Ostatnio wydane zostały Mosty w Niemczech (2004) w ramach serii Biblioteka Mostowa. W druku są (po pozytywnych recenzjach) współautorskie książki Materiały do budowy mostów (WKiŁ) oraz Mosty zintegrowane (WKiŁ). Jest współautorem jednego patentu. Był kierownikiem lub wykonawcą sześciu grantów KBN, w tym dwóch promotorskich. Jest autorem lub współautorem około 140 ekspertyz i około 70 zrealizowanych projektów nowych oraz wzmocnień, napraw, modernizacji (między innymi wielokrotne zastosowanie sprężenia zewnętrznego oraz taśm i mat kompozytowych z włókien węglowych) i remontów istniejących obiektów – głównie mostowych. Najważniejsze z nich jest współautorstwo projektu mostu zespolonego przez Regalicę w Szczecinie (rozpiętość przęsła 116,25 m), który został nagrodzony w konkursie Dzieło Mostowe Roku. Pełnił wielokrotnie nadzór naukowy.

Jest laureatem nagród Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki oraz Edukacji Narodowej, a także wielu Nagród Rektora Politechniki Krakowskiej. W 1995 r. został laureatem nagrody PZITB im. Prof. Stefana Bryły, a wcześniej nagrody W. Stupnickiego (dla młodych pracowników naukowych). Otrzymał też medal Wydziału Budownictwa Uniwersytetu Technicznego w Żylinie oraz dyplomy „Zasłużony autor Konferencji Krynickich” i czasopisma „Inżynieria i Budownictwo”.

Jest aktywny na polu działalności organizacyjnej. Przez 2,5 roku był wicedyrektorem Instytutu, później przez dwie kadencje (lata 1990–1996) prodziekanem, a następnie również dwie kadencje (w latach 1996–2002) dziekanem Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej. Przez dwie kadencje był też rektorem Politechniki Krakowskiej (2008–2016).

Obecnie pełni funkcję przewodniczącego Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskiej Akademii Nauk (2016–2020), a także Komisji Nauk Technicznych Polskiej Akademii Umiejętności. Do 2020 r. będzie też sprawować funkcję przewodniczącego Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów. Jednym z podstawowych zadań Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, działającej przy Prezesie Rady Ministrów, jest zapewnienie harmonijnego rozwoju kadry naukowej zgodnie z najwyższymi standardami jakości badań wymaganych do uzyskania stopni naukowych i tytułu naukowego.
Działa także aktywnie w PZITB (złota honorowa odznaka) i SITK (srebrna odznaka). Jest członkiem Rady Programowej Czasopism Technicznych PZITB, a w Politechnice Krakowskiej był redaktorem Czasopisma Technicznego. Jest współorganizatorem wielu konferencji i seminariów dotyczących głównie obiektów mostowych oraz budownictwa podziemnego.

Za osiągnięcia dydaktyczne otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej. Jest też odznaczony m. in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz odznaczeniami regionalnymi i uczelnianymi.